Wie denkt dat politiek saai is en dat zo wil houden, moet de tv al een tijdlang uitlaten. Europa is het toneel van een komedie en tragedie ineen. Laatste stand van zaken: Schäuble is terug in zijn hok (‘niks geen Grexit’, zei Dijsselbloem streng). Varoufakis is van het toneel verdwenen, Tsipras staat er nog op en voert tegen zijn zin het akkoord uit waar Griekse parlement vóór heeft gestemd.

En wij, de burgers van Europa, tuimelen over elkaar heen met meningen variërend van ‘alle Griekse schulden kwijtschelden’ tot ‘tot de laatste cent terugbetalen’; in de Euro blijven, of eruit; in de Europese Unie blijven, of eruit.

Wat er zal gebeuren als Nederland uit de Europese Unie stapt, lijkt me nauwelijks te voorspellen maar er komt vaak niet veel goeds van een stap terugdoen in de tijd. Zeker niet als je kijkt naar hoe het Europa is vergaan vóór de EU…

De oplossing van een ‘jubeljaar’ voor de Griekse schuldencrisis is heel populair onder christenen. Het klinkt schuldbewust en grootmoedig, en het heeft een Bijbelse klank: de schulden worden kwijtgescholden. ‘Zijn wij niet allen schuldig’, hoor ik in gedachten al van de kansel galmen. Als redenen voor een jubeljaar gelden de armoede van veel Grieken, de rijkdom en de economische politiek van Noord-Europa, en de inhaligheid van de banken.

Maar een jubeljaar is voor een groot deel retoriek: de arme Grieken schieten er niets mee op. Bovendien: waarom alleen de Grieken? Vanwege hun misbaar?

De andere kant is immers de beroerde Griekse belastingmoraal en duizelingwekkende corruptie. Die zaken moeten de Grieken zelf aanpakken. Vraag is bovendien wie dat jubeljaar dan wèl zal betalen. Het zal natuurlijk niet gebeuren dat de bankbazen een paar jaar geen salarisverhoging of bonus krijgen…

Die banken blijven overigens opvallend stil. Als doorgewinterde moeder weet ik dat het stilste kind meestal iets op zijn geweten heeft. Dat kind dat zachtjes met een volkomen neutraal gezichtje de kamer binnenloopt, de vieze handjes achter de rug en de koekkruimels nog om de mond.

Ondertussen schudt het Europese Huis op zijn grondvesten. Geen wonder, want juist die grondvesten, die in de grond niet economisch maar ideologisch van aard waren, zijn al lang in de mist van de geschiedenis verdwenen.

Hopelijk loopt het met Europa niet af zoals ooit voorspeld door Beaker van de Muppetshow. Mocht dat toch gebeuren, dan blijft er met dit filmpje in ieder geval nog iets te lachen over.