Als opruimingsfanaat loop ik al de hele zomer met een brede grijns door de winkels in mijn woonplaats. Er is geen winkel of hij heeft een opruimhoekje.
Opruiming komt tegenwoordig vaker voor dan geen opruiming en daar word ik blij van. Hangt er ergens iets met een kaartje waar SALE op KORTING op staat, dan ben ik de eerste om te kijken hoeveel procent er van de prijs af gaat.
Daarna kijk ik naar de prijs zelf en als ik dat allemaal weet, bepaal ik of ik dat wat uitverkocht moet worden, wel mooi genoeg vind om te kopen.
Het is een beetje de verkeerde volgorde maar het werkt.
Maar er was ook een downside. Het is me de afgelopen zomer talloze keren overkomen dat ik een jurk of tuniek zag hangen die ik leuk vond en waar het felbegeerde kortingskaartje aan hing maar waarbij ik niet tot aanschaf ben overgegaan.
Reden: het materiaal. Want zeg nou zelf, een zomerjurk van een model dat je draagt als het 30 graden is, hoort gemaakt te zijn van katoen, linnen, viscose of zijde maar niet van polyester.
In Maastricht zag ik hem hangen, een prachtige zwarte catsuit met watervalhals. “Passen!”, zei Echtgenoot bemoedigend. Ik paste. “Sexy!” zei Echtgenoot. En dat was ook zo, alleen het materiaal was niet sexy: polyester!
Polyester is vies, je gaat erin zweten, en van hetzelfde spul worden plastic flessen, dakgoten, zeiljachten en afvoerpijpen gemaakt. Bah!
Waarom maken zoveel textielfabrikanten gebruik van polyester? Wil de klant dat? Is het goedkoop? Klaagt er niemand over?
Ik wil geen polyester. Ik wil natuurlijke materialen die niet zweten en niet vies aanvoelen. Dat u het maar even weet…