Het hele onderwijs staakte. Dat wil zeggen niet ‘al het onderwijzend personeel’, maar onderwijzend personeel van basisschool tot universiteit. En dat was voor de eerste keer. Het water staat het onderwijs tot aan de lippen, maar dat wisten we al.

Niet alleen in het onderwijs, in de hele publieke sector staat het water tot aan de lippen. Dus ook in de zorg, bij de politie, de rechterlijke macht, en zo meer. Maar omdat er steeds per sector gestaakt en gedemonstreerd wordt, lijkt het alsof die sectoren ten opzichte van elkaar moeten gaan bewijzen hoe erg het wel niet is, en dat er juist bij hen ècht meer geld bij moet.

Het resultaat is voorspelbaar. “Wat nou, salarisverhoging,” hoorde ik een werknemer in de zorg zeggen. “Hoeveel denk je dat ik verdien? Ik zou m’n handen dichtknijpen met zo’n inkomen!” Het probleem ligt uiteindelijk ook niet bij het al dan niet te lage salaris op zich. Het werkelijke probleem is dat je heel aardig moet verdienen – al dan niet met z’n tweeën maar zeker als je alleen de kost verdient – wil je niet meer in aanmerking komen voor toeslagen. En dat is raar. Want als je een hbo-functie hebt en je kunt daarmee niet genoeg verdienen om gewoon je gezin te kunnen onderhouden, dan is er iets behoorlijk mis.

Het is het bekende verhaal. Jarenlang is er bezuinigd op lonen, behalve dan dat er af en toe een procentje bij komt. Maar zoals cijfers van de Rabobank al aantoonden, is het besteedbaar inkomen er in de afgelopen veertig jaar nauwelijks op vooruitgegaan. Wie er wel op vooruitgingen waren de grote bedrijven met hun aandeelhouders, die ook nog eens voor een deel in het buitenland zitten. En die bedrijven sloten bovendien deals met de belastingdienst waardoor winsten kunstmatig werden gedrukt, en soms zelfs helemaal niets werd betaald. Want ja, die banen, hè…

Maar de wal keert het schip al. Scholen moeten nu dure ZZP’ers inhuren, hun eigen oude werknemers. Ziekenhuizen idem dito. Tel uit je winst!

De vakbonden lijken alleen machteloos toe te kunnen kijken. Bestrijden de bonden elkaar? Gunt de onderwijsbond de politiebond niks? Zijn de bonden definitief te klein geworden? Ondertussen spint de overheid garen bij deze gang van zaken. Je gooit een paar miljoen hier over de schutting, een paar miljoen daar, waar maar het hardst wordt geschreeuwd, gedemonstreerd of gestaakt. En verder is het gewoon pappen en nathouden, want mensen die in de publieke sector werken, hebben hun werk meestal niet uitgekozen omdat je er zo lekker mee verdient. Die laten de boel heus niet in de steek.

Er zit maar één ding op. Staken. En dan allemaal, de hele publieke sector, politiemensen, de rechterlijke macht, ziekenhuispersoneel, onderwijspersoneel, mensen die in de zorg werken. Stel je voor, alle mensen in de publieke sector doen helemaal niets meer, één dag is al genoeg. Maar zo lang zij de handen niet ineenslaan, worden ze tegen elkaar uitgespeeld.