Na het eten uit de Bijbel lezen, welk gereformeerd kind is er niet mee opgegroeid? Ik in ieder geval wel.

Het Bijbellezen werd grondig aangepakt in huize Evink. Nadat de aardappelkruimels en jusvlekken waren verwijderd, kreeg ieder kind een bijbel toegewezen. We hadden in verschillende vertalingen maar mijn voorkeur ging altijd uit naar de King James.

Mijn ouders zijn in Canada getrouwd en daar hielden ze een bijbel in de King James-vertaling aan over. De belangrijkste reden was voor mij niet de taal maar de plaatjes. Plaatjes in een echte bijbel, dat vond ik geweldig. Ze waren niet mooi maar wel indrukwekkend.

Mijn favoriet was de afbeelding van een woeste Mozes die met een rood hoofd de stenen tafels waar God zojuist de Tien Geboden in had gebeiteld van de rotsen gooide. Dat was andere koek dan de kinderbijbel waar de meeste vormen van agressie zorgvuldig waren weggeretoucheerd.

Langzamerhand leerde ik het oude Engels te begrijpen, toen werd de tekst ook belangrijk. Wat een prachtige gebeeldhouwde taal! Blind prikken was voldoende voor dit resultaat:
Truly the light is sweet, and a pleasant thing it is for the eyes to behold the sun. Nou ja, ik had van te voren wel mijn favoriete bijbelboek Prediker vast open gelegd.

En wat ontdekte ik tot mijn vreugde? De King James is jarig! De vertaling bereikte de respectabele leeftijd van 400 jaar. En dat is ook voor heidenen interessant nieuws want, net als de Statenvertaling in Nederland, heeft de King James grote invloed gehad op de Engelse taal. Hier staan twee filmpjes die dat op treffende wijze uitbeelden.

De King James gebruik ik nog steeds. Voor dertien gulden (!) schafte ik 15 jaar geleden een kerk-Bijbeltje aan dat mij nog steeds bij elke kerkgang vergezelt. Staat er een beetje tekstvaste predikant op de kansel, zo een die graag de gehate zin ‘eigenlijk staat er…’ gebruikt, dan heb ik dat tien tegen een al in mijn King James gelezen.

Long live the King!