Boodschappen doen is nooit een lolletje maar vlak voor de Kerstdagen is het een ramp. Achter mijn karretje drentel ik langs kant-en-klare gourmetschotels, pudding met vanille uit Madagaskar (?!), chocoladecroissants, truffelcervelaat, rosé gegaarde lamskroon en gerookte eendenborstfilet. En nog veel meer.

Ik verzet mij al een jaar of twintig tegen deze idioterie, die bovendien niets met Kerst te maken heeft. Maar elk voorstel het dit jaar eens te laten bij boerenkool met worst, loopt stuk op homerisch gelach van de kinderen en een vermoeide blik van Echtgenoot.

Belachelijk vinden ze het, waarom kan ik niet gewoon met de meute meedoen en op Eerste Kerstdag een fantastisch maal neerzetten? Zonder te mopperen?

Nu vind ik koken echt wel leuk maar het dwangmatige van het Kerstmaal irriteert me. Dat feest en lekker eten bij elkaar horen is prima maar waarom zo overdreven? Waarom niet alleen een lekkere appeltaart met slagroom? Waarom ook nog een verfijnde amuse, een exquise soepje, een zowel qua calorieën als originaliteit verpletterend hoofdgerecht en een geraffineerd toetje?
En wat lekkers bij de wijn natuurlijk, en ook nog iets voor Tweede Kerstdag?

Ik voel me elk jaar weer een grote sukkel als ik met een kar vol spullen bij de kassa aankom. Weer bezweken, weer te veel geld uitgegeven aan te veel eten en drinken.

Maar uiteindelijk doe ik gewoon weer mee, de familie hoeft zich geen zorgen te maken. Gegeten zal er worden! Mosterdsoep met zalm, griesmeelpudding met bessensap en bitterkoekjes-amaretto-pudding. En nog iets er tussenin.

Maar geen amuse! Er zijn grenzen…