Al een paar weken zijn Echtgenoot en ik helemaal in de ban van de serie The Tudors. De wederwaardigheden van Henry VIII, en dat waren er nogal wat, houden ons al avonden lang bezig.

Een ding is al na één aflevering duidelijk: wees maar blij dat je niet in de 16e eeuw leeft in het algemeen, en niet aan het 16e-eeuwse Engelse hof in het bijzonder.

De zweetziekte waarde rond, de kindersterfte en kraamvrouwenkoorts grepen woest om zich heen. Misoogsten maakten het leven van de plattelander onzeker en godsdienstvrijheid was een onbekend begrip.

Verbleef je ook nog aan het hof dan kon op een kwade dag zomaar je hoofd eraf gehakt worden als je een bepaalde eed niet wilde zweren of als je was vreemd gegaan, dat wil zeggen, als je vrouw was en was vreemd gegaan.

Maar afgezien daarvan had die tijd zeker ook zijn voordelen, als je tenminste aan het hof verbleef. Allereerst de werkelijk schitterende kleding, wat een luxe! En afgezien van de onthoofdingen, het vierendelen, radbraken en ophangen, waren de omgangsvormen een voorbeeld voor de huidige maatschappij.

We kregen er zelf een tik van mee. Met een diepe buiging en een elegante armzwaai nodigde Echtgenoot mij uit ter tafel te gaan en Zoon, die een weekendje langskwam en in The Tudors werd ondergedompeld, sprak mij aan met my lady.

De historische betrouwbaarheid is hier en daar wel zoek, helaas. Zo weigert hoofdrolspeler Jonathan Rhys Meyers er ouder uit te gaan zien (terwijl hij toch net aan zijn vierde vrouw is begonnen) en zijn de respectieve vrouwen van zo’n overdonderende schoonheid dat het behoorlijk ongeloofwaardig wordt.

Anna van Kleef bijvoorbeeld, van wie wordt vermeld dat ze er uit zag als een Vlaamse merrie, is in de serie bepaald niet onappetijtelijk. Jane Seymour, de derde echtgenote, is ook vele malen mooier dan van haar portretten valt af te lezen.

En dan heb ik het alleen nog maar over het uiterlijk en niet over allerlei historische details. Dat Henry VIII bij Mary Boleyn, de zus van zijn latere echtgenote, enkele kinderen had, wordt niet vermeld. En zo is er veel meer te noemen.

Maar dat alles mag de pret niet drukken. Vanavond verkeren wij weer aan het Engelse hof, in de 16e eeuw. If it pleases you, my lady.