Dit is mijn laatste avond in China. Vanmiddag liep ik met twee Zoons door Xiamen, op zoek naar de winkel waar ze kleren voor lange mensen verkopen: Clothes for tall people, staat op de gevel.

Kleren kopen is geen sinecure als je 1.95 meter meet en zeker niet hier. Uiteindelijk lukt het een overhemd te kopen waarvan de mouwen lang genoeg zijn en dat bovendien van 100% katoen is gemaakt. Schoenen van maat 50 zijn helemaal niet te verkrijgen, die moet hij laten maken.

Daarna gingen we, min of meer tegen beter weten in, naar SM (Shopping Mall) Lifestyle. De SM zit vol met winkels die je ook in Nederland hebt, en met Nederlandse prijzen. Daarnaast zijn er winkels met merkwaardige namen als Kiss&Miss, bedacht door mensen die wel eens iemand Engels hebben horen spreken.

Gelukkig was er daarna tijd genoeg op zoek te gaan naar een kraam met gepofte tamme kastanjes. Onderweg kwamen we ook nog een kraampje tegen waar ze vruchten verkopen die het midden houden tussen frambozen en aardbeien maar dan harder en met een pit.

Het was een afscheidsmiddag. Ik ga met gemengde gevoelens weer terug naar Nederland. Afgezien van de familiebanden in beide werelddelen, heb ik ook nog mijn eigen voorkeur. China is fascinerend maar ook erg vies en lelijk, Nederland is mooi maar ook erg saai en voorspelbaar.

Vreemd genoeg mis ik vooral de schoonheid als ik in China ben. De stuitende lelijkheid van de stedelijke omgeving, de ruigheid en onverschilligheid waarmee de huizen zijn gebouwd en afgewerkt, het volkomen gebrek aan goede smaak, op een enkel gebouw na. En niet te vergeten, de onvoorstelbare smeerboel, het maakt me treurig.

Taxi’s zijn zo vies dat je voorzichtig moet zijn met alles wat je aanraakt, ramen zijn zo smerig dat je er bijna gras in kunt zaaien. De muren van de huizen zitten onder de rommel, schimmel is alom aanwezig, aanslag van allerlei soort druipt van de muren naar beneden. En ondanks de schoonmakers op straat blijft het een bende.

En toch. China is onmiskenbaar in beweging, er zindert een merkwaardige mengeling van verwachting, hoop en angst. In het Westen gaat het alleen maar achteruit, zeggen Zoons, hier verandert alles voortdurend, in de goede richting. Hoeveel ze ook op Azië hebben aan te merken, ze blijven er.

En dus zal ik er heen steeds weer naartoe gaan, en dan weer op een afstand, dan weer van dichtbij dat intrigerende continent nauwlettend blijven volgen.