Koken of sport?

Zap alle Nederlandstalige tv-zenders langs en wat zie je? Koken of sport.
Wat de ene helft van Nederland eraan eet, sport de ander er weer af, lijkt het wel.

Allereerst is daar tennis. Onmiddellijk herkenbaar aan gravel met witte strepen, een pok-pok-pok-geluid en, in geval van damestennis, “Aaaargh!” of “Ahhhhg”. Daarnaast is de puntentelling onbegrijpelijk en het spel zelf dodelijk saai.

Verder kun je zeker op prime-time geen zender passeren zonder een heel scherm vol voetbalkenners te hebben gezien. In een mij volstrekt onverstaanbaar jargon bespreken mannen van middelbare leeftijd de kansen van het Oranje-elftal.

Nog erger is dat de reclameblokken, die toch al op zijn best een noodzakelijk kwaad zijn, bijna niets anders meer laten zien dan spullen die met de EK te maken hebben. Met name supermarkten doen hun uiterste best de milieuvervuiling een handje verder te helpen met tonnen aan oranje plastic rommel, voorzien van wegwerpbatterijen.

En na het EK komen de Olympische Spelen. Een project dat meer geld verspilt en dat door nog grotere graaiers wordt geleid, moet nog uitgevonden worden. Sinds de triomfen die het Bavaria-jurkje in Zuid-Afrika vierde, putten de bobo’s zich uit in het beschermen van de grote brouwerijen en andere multinationals die waar voor hun reclamegeld willen. Ach gut, dat verlies je toch…

Het kan best zijn dat ik nog meer grote sportevenementen heb gemist, maar deze zijn onontkoombaar.

Dan het koken. Misselijk word ik ervan, al die programma’s met een wedstrijdje koken. Ik kan niet nagaan of de chef-kok gelijk heeft. Had de vis echt nog een citroentje nodig? Was de tagliatelle inderdaad te gaar? Wat een gezever om niks.

Nog erger wordt het als met de klok op het scherm binnen 20 minuten een complete maaltijd op tafel moet worden gezet. Dan zie je van die arme stakkers die van haast en zenuwen bijna hun vingers eraf snijden. Al doen ze het zichzelf aan natuurlijk.

Alleen Jamie Oliver mag nog van mij, maar dat zal deels komen door de moedergevoelens die hij bij me wakker roept. Zo’n leuk ventje! En alles lekker vers!

Voor een ding ben ik de KRO hondsdankbaar: op elke voetbalavond zendt zij een Engelse detective uit. De KRO heeft voor mij nu al het hele sportseizoen gewonnen.