Al een paar weken hebben we nieuwe huisdieren. Tientallen. Het zijn kleine vliegjes en ik heb geen idee waar ze vandaan komen. De zoektocht naar omstandigheden die het aantrekkelijk maken bij ons te leven, heeft niets opgeleverd. Geen rottend fruit of andere zaken.

Buurvrouw heeft ze ook, en dat is een troost. Het ligt niet aan ons!

Vies lijkt het wel en daarom stofzuig ik elke dag kleine vliegenlijkjes die op de grond en de vensterbank zijn gevallen.

Het duurde niet lang voor ik ontdekte dat de levende exemplaren ook heel makkelijk zijn op te zuigen. Gewoon de slang langzaam naar de vlieg bewegen en als hij nog een centimeter bij de vlieg vandaan is, zie je de vleugeltjes al in de richting van de slang gaan. Floep, naar binnen en op naar de volgende.

Helaas, ze planten zich razendsnel voort, sneller dan ik kan stofzuigen.

De beestjes hebben hun overleving in ieder geval niet aan hun snelheid te danken, òf evolutionair gezien hebben ze nog niet de kans gehad zich aan relatief nieuwe apparaten als de stofzuiger aan te passen.

Over Darwin gesproken, ik vraag me wel af of ik de vliegjes zo niet de voorsprong geef die ze nodig hebben. Als de slimste exemplaren de stofzuiger ontwijken, dood ik alleen de zwakke, domme en minst aangepaste vliegjes.

Bevordert het stofzuigen de survival of the fittest? Daar ga ik de rest van het weekend eens goed over nadenken.