Meestal mijd ik het onderwerp zo veel mogelijk. Het conflict tussen Israël en de Palestijnen is een heikele kwestie, vooral onder christenen. Maar door de recente gebeurtenissen in het heilige land en bij zijn buren is het onderwerp nauwelijks nog te omzeilen. Gij zult er een mening over hebben!

Het ergst vind ik de trouwe volgelingen, of ze nu van de ene of de andere partij zijn. Gisteravond was Anja Meulenbelt te gast bij Pauw & Witteman. Ik kon nog net op tijd wegzappen. Van veel Israël-verdedigers krijg ik overigens net zo snel hevige jeuk.

Er zijn maar weinig onderwerpen die zo veel blinde vlekken kennen als dit. Het rabiate antisemitisme dat overal in de Arabische wereld aanwezig is, tot in de soaps op de Egyptische televisie, het deert Meulenbelt c.s. niet. De moslims die het liefst vandaag nog de sharia zouden willen invoeren? Niet interessant.

Palestina-freaks lijken er ook volkomen blind voor te zijn dat Hamas en Hezbollah Israël het liefst onmiddellijk van de aarde willen wegvagen. Israël moet gewoon alle wapens neerleggen, onderhandelen met als uitkomst een twee staten met een gedeeld Jeruzalem. En dan komt er vrede…

Dat Israël zo’n beetje het enige land is met vrijheid van meningsuiting, een functionerende democratie en een rechtsstaat, al valt er heus het nodige op aan te merken, speelt voor hen geen enkele rol. De sympathie ligt bij de stakkers.

Niet bij de stakkers die door Hamas door de knieschijven worden geschoten omdat ze verdacht worden van collaboratie, of bij de vrouwen die door religieuze diehards gedwongen worden zich zedig te gedragen (wat meestal betekent gesluierd en met neergeslagen ogen door het leven gaan). Die stakkers worden bij voorkeur genegeerd.

Wat er gebeurt als Hamas en consorten het werkelijk voor het zeggen hebben, levert een land op waar deze mensen nog geen dag zouden willen doorbrengen. Maar dat inzicht dringt waarschijnlijk pas door als het te laat is.

Israël-adepten daarentegen hebben vrijwel uitsluitend oog voor de bevolking van Israël, dat wil zeggen, het Joodse deel. Vaak religieus geïnspireerd door een mijns inziens discutabele uitleg van Bijbelse profetieën, zijn zij blind voor de feilen van de Israëlische regering. Dat wil zeggen, ik hoor ze er nooit over.

De nederzettingenpolitiek, het afnemen van land van Arabische families die er al generaties lang wonen, de vernederende controles bij de grensovergangen, de onverdraagzaamheid en agressie van Joodse kolonisten, het schijnt er allemaal niet toe te doen.

Alles wordt door de bril van het recht op land bekeken, Eretz Israël is het ultieme doel. Eerst moet Israël het hele land Palestina hebben en dan komt Jezus terug, hoorde ik laatst iemand met droge ogen zeggen. En dus is men liever solidair met Israëli’s die christenen beschouwen als nuttige idioten, dan met Palestijnse christenen.

Ik weiger me in het ene of in het andere kamp onder te laten brengen. Iedereen die mij naar aanleiding van dit blog wil overtuigen, weet dus van te voren dat hij aan een zinloze missie is begonnen.