Ik ben geen technisch genie, ik heb er geen enkele moeite mee dat toe te geven. Maar helaas komen er meer en meer spullen met stekkers op de markt. Die gaan vaak vergezeld van een boekwerk met informatie over het gekochte product in dertien talen. Vaak beginnen ze met ‘Van harte gefeliciteerd met uw aankoop’.

Houd die felicitaties maar voor je, fabrikant, doffe ellende is mijn deel. Ik begrijp helemaal niets van die boekjes en ben ook in katern Nl (dat zich meestal ergens achteraan bevindt) al binnen een halve pagina de draad volledig kwijt. En dan begin ik zelf maar wat te proberen.

Zo kocht ik laatst een radiowekker. Noodgedwongen, want mijn oude was een eigen leven gaan leiden. Hij maakte me soms midden in de nacht wakker, of juist helemaal niet. Nu had ik natuurlijk voor zo’n blikken geval met bellen kunnen kiezen. Maar daarop zie ik ’s nachts niet hoe laat het is (behalve als ze van die enge radium-wijzers hebben), en bovendien hoor ik dan de hele tijd tiktak, tiktak. En dan slaap ik niet meer.

Een nieuwe dus, en het exemplaar dat mij in de winkel aangeraden werd, was de simpelste die er maar bestond, verzekerde de elektronicameneer me. Echtgenoot stond er wat schaamtevol naast. Dat hij met zo’n atechnisch geval was getrouwd, wist hij al, maar dat ze zo hysterisch werd – ‘Ik wil de allermakkelijkste wekker die er maar bestaat’ – en zich daar niet voor schaamde, dat was toch wel next level.

Ik vertrok met een wekker, maar vertrouwde het maar half. En dat bleek eenmaal thuis volkomen terecht. Ik had nog zo gezegd dat ik een wekker wilde die me op tijd wakker maakte, en niet meer. Maar ik kreeg een apparaat waar je zo’n beetje alles mee kon: dagelijks wakker worden om 7 uur, of alleen op alle werkdagen, of maar één dag tegelijk. Er zitten dertien knopjes op, dertien! Voor één keer wekker zetten moet ik 12 keer een knopje indrukken. En dat is de eenvoudigste? Hoe moet je dan in de vrede een ingewikkelde wekker instellen?

Ik weet dat ik ook mijn mobiele telefoon naast mijn bed kan leggen en dan kan zeggen: “Google, wek mij om zeven uur”. Maar ik vertrouwen meneer Google niet, die weet al veel te veel van me. Bovendien wil ik niet met mijn telefoon naar bed.

Inmiddels weet ik hoe het werkt met de wekker. Het gaat na twee maanden prutsen en te vroeg dan wel te laat wakker worden bijna vanzelf. Word nou niet overmoedig, houd ik mezelf voor. Straks heb je even vakantie en dan zet je geen wekker. En daarna is alles weer weggezakt in dat armzalige technisch geheugen van je. Ik ben gewoon definitief te oud voor deze wereld.