Gisteravond dronken Echtgenoot en ik er een wijntje op: het overleg in het Catshuis is stukgelopen. Aan de ene kant: hoera! Aan de andere kant: hoe nu verder?

In september komen er verkiezingen voor de Tweede Kamer maar tot zo lang kunnen we natuurlijk niet wachten. Ik was daarom benieuwd naar de inhoud van het voorlopig akkoord dat de drie partijen bij elkaar hadden geschraapt. Zat er iets bruikbaars tussen?

Dat viel nogal tegen. De BTW-tarieven zouden worden verhoogd, niet zo slim met een haperende economie en onzekere consumenten. Verder moesten de lonen op de nullijn blijven en zo’n algemene maatregel begrijp ik nooit zo goed. Bedrijven die wel floreren, kunnen hun werknemers toch best loonsverhoging geven? Goed voor de economie!

Het schokkendst was de maatregel voor de huizenmarkt: de aftrek van hypotheekrente zou niet meer gelden voor nieuwe aflossingsvrije hypotheken. En dat was het. Hoe lang zou het duren voor de schatkist daarvan gaat profiteren?

Bovendien gaat dat niets opleveren voor de huizenmarkt. Iedereen weet dat de hypotheekrenteaftrek op zijn laatste benen loopt en dat die door een volgend kabinet, dat daar wel het lef voor heeft, zeker gedeeltelijk of geheel wordt afgeschaft.

Wat is er eigenlijk mis mee de aftrekmogelijkheden te beperken tot de eerste schijf? Dan spaar je de lagere inkomens maar kunnen de villa-eigenaars eindelijk bijna het volle pond betalen.

Dieptepunt van deze dag was echter het optreden van Geert Wilders: ‘onze oude mensen mochten niet bloeden voor een dictaat van Europa’. Als je zo’n demagoog bent, verdien je niet anders dan met pek en veren de Tweede Kamer te worden uitgedragen.