Zomercrisis

Officieel is het zomer. En toegegeven, inderdaad schijnt af en toe de zon en vorige week kon ik zelfs een dag zonder jas naar buiten!

De bomen zijn groen, de vlier bloeit en de tuinkruiden doen het zelfs boven verwachting. Mijn kervel heeft het nog nooit zo gefloreerd, de salie heeft geen aansporing nodig, de peterselie blijft prachtig vol in blad. Alleen de rozemarijn aarzelt en de tijm heeft het opgegeven. Dat is raar. Tijm geeft het zelden op maar die van mij staat dood in zijn pot te wachten op de kliko.

Nu behoor ik beslist niet tot de mensen die pas beginnen te leven als het buiten dertig graden is. Integendeel, dan leg ik het af. Eigenlijk mag ik dus niet klagen. ’s Nachts is het gewoon lekker fris, mijn hersens smelten niet en ik kan overdag gewoon naar buiten.

Maar mijn zomerjurken kunnen in de kast blijven. Ik heb zelfs laatst mijn laarzen aan gehad. Soms pak ik zonder nadenken winterkleren uit de kast om ze even later geschrokken weer terug te hangen.
550832_95174468
Het is onnatuurlijk, dit weer. Zou het met de crisis te maken hebben? Zorgt het weer ervoor dat we lekker zuinig aan kunnen doen met zomerkleren kopen, dat er nergens een airconditioning aan hoeft?

Of is het juist een extra aansporing aan alle Nederlanders nu eens goed na te gaan denken over hoe de crisis moet worden aangepakt? Dit weer zorgt toch voor inkeer, heel anders dan wanneer je bier of een wit wijntje drinkend op het strand ligt en besluit dat het leven eigenlijk best aangenaam is, ook in tijden van crisis.

‘Koop niets!’ lijkt het weer ons toe te roepen. ‘Kopen is zinloos! Luister niet naar Mark Rutte, koop geen nieuwe auto, koop zelfs geen sandalen of parasol. Ga eerst eens bedenken wat voor land je wilt, of het inderdaad alleen om consumeren en geld verdienen gaat. Ga eerst maar eens bedenken of er nog meer is dan een nog mooier huis en een nog grotere auto. En om het jullie makkelijk te maken, zorg ik wel voor veel regen en een lagere temperatuur.’

Het zou zo maar kunnen… Wat voor weer zou het zijn in Den Haag?

Generatie X

Het is erop of eronder voor de generatie X, stelt Volkskrantcolumnist Harriët Duurvoort. Ik schrok, want de generatie X, daar hoor ik ook bij.

Volgens Wikipedia bestaat Generatie X uit mensen die geboren zijn na de babyboomers, dus vanaf 1956 tot ongeveer 1970 of 1980, afhankelijk van de socioloog die ons beschrijft. De Verloren Generatie of Generatie Nix worden we ook wel genoemd.

Mijn generatie werd groot in de jaren dat de bomen tot in de hemel groeiden maar toen we eenmaal volwassen waren, belandden we in de crisis van de jaren ’80. En toen de economie weer aantrok, gingen de banen naar de mensen die toen vers van school of universiteit kwamen.

Nu er weer een crisis heeft toegeslagen, zijn we de mensen die nog maar 6% kans hebben op werk als we ontslagen worden. We voelen ons niet zo maar we zijn het wel: oud, wat heet, bejaard! De babyboomers zijn nog ouder maar die vallen vaak toevallig in de categorie die nog net van het laatste geld in het potje met vervroegd pensioen kan.

Duurvoort maakt het nog erger: we hebben een te hoge hypotheek, zegt ze. Zelfs LinkedIn kan ons niet helpen, de site werkt juist mee aan onze ondergang. Daar kun je immers precies zien hoe overgekwalificeerd we wel niet zijn. Wie had dat ooit gedacht toen hij aan zijn opleiding begon… om maar eens een bekende reclame te parafraseren.

Waar is de brug? Dan sleep ik me er op mijn laatste krachten heen en stort me in het koude water van het Kanaal in Leeuwarden. Nix en Verloren ben ik toch al… Had ik maar niet in 1960 geboren moeten worden.

Toekomst

Op sommige dagen lijkt het alsof ik even een blik in de toekomst kan werpen. Dat wil zeggen, een toekomst die ons te wachten staat als wij niet heel snel overstappen op andere energiebronnen dan kolen en olie òf een toekomst die gekenmerkt wordt door een eeuwigdurende crisis.

Afgelopen week begaf mijn vaatwasser het en dus ben ik gedwongen met de hand af te wassen. Dat is eigenlijk tegen mijn principes, maar wat moet je. Op een goed moment zijn de borden op.

Vandaag ging de Senseo kapot. Volgens Echtgenoot mijn eigen schuld maar daar gaat het nu niet om. Daarom zet ik vanaf heden weer koffie door kokend water in een wankel filtertje te gieten dat op een thermosfles staat. De bonen heb ik gemalen in een molentje dat ik 25 jaar geleden kocht op een rommelmarkt. Hij is oranje.

Ik houd mijn hart vast voor de andere elektrische apparaten want uit ervaring weet ik dat zij op een of andere mysterieuze wijze met elkaar verbonden zijn. Gaat de een stuk, dan begeeft binnen de kortste keren ook de ander het. En daar gaat je spaarrekening…

Toen ik vervolgens een vegetarische maaltijd bereidde, wist ik opeens hoe het over dertig jaar zal zijn. Vlees is onbetaalbaar geworden en weer als vanouds voorbehouden aan de adel (of de nieuwe rijken). Het gewone volk eet weer bonen en goedkope groente. Geen medelijden, daar kun je oud mee worden. De adel daarentegen krijgt weer jicht, ook als vanouds.

Vaatwassers, wasmachines en ander onmisbare huishoudelijke apparaten zijn dan verre echo’s uit het verleden: ‘Vroeger, toen oma klein was, gooide je je vieze was in een ding, je drukte op een knopje en dan haalde je de was er een uur later schoon weer uit.’
‘He? Doe niet zo raar, oma, dat kàn helemaal niet.’

Nog erger is het dat dan ook de auto verdwenen is. Niet meer binnen 10 seconden optrekken van 0 naar 100, niet meer lekker scheuren en hard meebrullen met Coldplay.

Ik weet opeens niet meer of ik wel oud wil worden.