Een dagarrangement, dat is de laatste verworvenheid van kinderen in de basisschoolleeftijd. Het klinkt als een luxe vakantie. Maar dat is het natuurlijk niet.

De kinderen kunnen op een aantal scholen vanaf half acht ’s morgens tot half zeven ’s avonds (!) worden opgevangen, naar school en weer worden opgevangen. Minder stress voor de ouders en veel beter voor het kind, zei de aanbieder van zo’n dagarrangement uit Assendelft op het journaal. Waarom? Ze spelen ganzenbord onder begeleiding en kregen ook “een workshop graffiti,” vertelde ze licht buiten adem aan de tv-journalist.

Een diepe treurnis maakte zich van mij meester. Die arme kinderen leven als het een beetje tegenzit en hun ouders werken beiden fulltime, tot en met hun twaalfde jaar ‘onder begeleiding’. Niet meer zelf uitzoeken of het dakschuurtje sterk genoeg is om op te lopen, bloemen plukken in de berm zonder dat iemand je op je vingers kijkt, of je gewoon stierlijk vervelen.

Niet stiekem van je zakgeld een spuitbus kopen en zelf op een blinde muur kliederen maar een workshop graffiti volgen…. Zo’n kind zoekt niets meer zelf uit en komt nergens meer zelf achter, want overal zijn volwassenen die speciaal zijn getraind (wat is er eigenlijk gebeurd met het woord opgeleid?) om kinderen te begeleiden. En misschien wel het ergste: het kind went aan onvrijheid.

Het kind van het dagarrangement wordt uiteraard continue in de gaten gehouden, indachtig ons veiligheidssyndroom en de claimcultuur. Met een paar vriendjes op speurtocht gaan? Een dag in het wild doorbrengen met alleen een rugzakje met krentenbollen en een pak melk?

Sorry, maakt geen deel uit van het dagarrangement.