De Veluwe in het kwadraat aan zee, dat is Denemarken. Of liever: Jutland. Of nog liever: de omgeving van Hvide Sande, een vissersdorp dat tussen de zee en de Rinköbingfjord ligt. Een soort Deens Zoutkamp, compleet met vissersvloot, visafslag en terrasjes aan de haven.

We zijn net terug van een week Denemarken maar het had ook een maand mogen duren. Op het laatste moment boekten we een huisje, dat helaas aan een doorlopende weg bleek te liggen. Maar gelukkig lag het ook heel dicht bij het strand en viswater.

Het strand lag bezaaid met gladgepolijste stenen in allerlei kleuren, die jammer genoeg verbleken zodra ze opdrogen. En dus heb ik het halve strand in voorovergebogen houding afgelopen.

Wat het mooiste was aan Jutland is lastig te zeggen. Persoonlijk word ik altijd heel blij van graanvelden. En die waren er in overvloed: tarwe, gerst en zelfs enorme akkers met haver. Toen weer terug reden, was de oogst in volle gang.

Aan de kant van de weg stonden talloze stalletjes met nye Danske kartofler en aardbeien, frambozen en ander fruit en groente uit eigen Deense tuin. Nog niet eerder hebben we in een week zoveel frambozen gegeten.

Ook niet zoveel vis, trouwens. Niet dat Echtgenoot ze zelf ving, er heeft werkelijk niet een vis gebeten, maar gelukkig was daar de Hvide Sander visafslag die aan ons een uitstekende afnemer had. Dankzij de lange rijen van voornamelijk Duitse klanten had ik voldoende tijd uit te rekenen hoeveel euro ik eigenlijk ging betalen voor een in Deense kronen geprijsde pond kabeljauw.

Eigenlijk was dit dus een heel ouderwetse vakantie, met een uitstapje naar de oude Vikingstad Ribe met een mooie kerk, vakwerkhuisjes en een Vikingmuseum; met lekker naar mensen kijken vanaf een terrasje en constateren dat de meeste mensen er tijdens de vakantie qua kleding niet op vooruit gaan.

Met uitslapen en laat ontbijten; met merken dat de Tomtom zijn beperkingen heeft en een ouderwetse kaart dus onmisbaar is. En met de ontdekking van een vliegtuigmuseum in the middle of nowhere waar ik Echtgenoot kwijlend weer uit moest slepen.

Mede naar aanleiding van de vis bespraken Echtgenoot en ik uitgebreid de mogelijkheden van emigratie naar dit heerlijke land. Zoals we dat ook al deden in Noorwegen, Italië en China. Met opnieuw de conclusie dat het waarschijnlijk geen haalbare kaart is.