Er zijn van die dagen dat ik weer precies weet waarom ik feminist ben. Vandaag is zo’n dag. Op Trouw zag ik een filmpje dat, voor mensen die het nog niet weten, duidelijk maakt hoe vrouwen in de media worden geportretteerd. 
En dat wijkt niet veel af van hoe het de afgelopen eeuwen is geweest. Een vrouw moet mooi en dom zijn. En als ze niet dom is, moet ze maar doen alsof.
Een strak lijf, niet getekend door rimpels, overbodige kilo’s en zwangerschapsstriemen. Lange benen, pronte borsten, vlekkeloze huid. Als je dat allemaal hebt, mag je als gewillige stoeipoes optreden in reclamefilmpjes en clips.
Ook de reclame voor mannenpakken van Suitsupply komt in het filmpje voor. Suitsupply wil mannen de illusie geven dat als zij een van hun kledingstukken dragen, oogverblindend mooie vrouwen onmiddellijk hun benen spreiden, klaar om te worden gepenetreerd.
Ranziger heb ik het tot nu toe niet gezien. Wat de firma zelf omschrijft als ‘erotische taferelen’ lijkt nog het meest op een serie verkrachtingsscènes.
Maar dat is reclame, kun je tegenwerpen. Iedereen weet dat het niet echt is. De ellende is alleen dat reclame zo alomtegenwoordig is geworden dat die onvermijdelijk een onuitwisbare indruk achterlaat op, om maar een zijstraat te noemen, de kinderziel. Die van meisjes èn jongens.
Maar bij reclame blijft het niet. Videogames, films, tv-programma’s, clips, en ‘nieuws’ laten voornamelijk één beeld zien van vrouwen: het uiterlijk. Vooral de Amerikaanse zenders zijn er een ster in en omdat Amerika al meer dan eens ons voorland is gebleken, ben ik er niet gerust op.
“You get a woman in the Oval Office, the most powerful person in the world, what’s the downside?” vraagt een anchorman aan een politiek commentator. “You mean besides the PMS and the mood swings?” antwoordt hij.
Belangrijke vragen aan mannelijke presidentskandidaten: ‘How about the economy?’ Belangrijke vragen aan hun vrouwelijke concurrenten: ‘Do you have breastimplants?’ Met een brede grijns geeft Sarah Palin antwoord.
Is Sarah Palin slim? Het lijkt er niet op maar eigenlijk heb ik geen idee en ik zal er voorlopig wel niet achterkomen ook. Als ze het is en als ze president wil worden, verbergt ze haar hersens.
Een Nederlands voorbeeld? In de boekhandels liggen opvallend veel boeken met de foto van de vrouwelijke auteur prominent op de voorpagina: mooie, jonge vrouwen. Is schrijverstalent aan hen voorbehouden?
‘A fine ankle is of more use to a woman than brains’, las ik ooit in een boek uit de jaren ’30. Het feminisme blijkt 80 jaar later nog even actueel.