Uitgerekend vandaag staken de personeelsleden van het Colosseum, het Forum Romanum en andere werknemers van de stad Rome. Wat attent vandaag pas te beginnen want Echtgenoot en ik zijn net terug.

Waar moet je beginnen als je schrijft over Rome? Bij dag 1, besluit ik, want er is eigenlijk geen beginnen aan zoals er ook al geen beginnen aan was in drie dagen Rome te bekijken.

En dus begin ik met het hotel, toepasselijk Emmaüs geheten en gelegen aan de Via della Fornaci. We gingen met de lift die stamde uit de jaren 30 van de vorige eeuw naar boven. Echt zo’n houten lift uit een maffiafilm, helemaal in ijzerwerk verpakt en met bijbehorende piepgeluiden. Mooi!

Op de eerste verdieping stapten we weer uit. Het hotel was eigenlijk een metafoor voor Rome: vergane glorie, maar wat voor glorie! Prachtig ingelegde tegelvloer, maar wel met kapotte tegeltjes; chique behang, maar gescheurd. Maar de bedden waren prima en de airconditioner deed zijn werk.

Het raam had een paar luiken met ramen eraan vast aan de binnenkant, en luiken aan de buitenkant. We hebben ze toch dicht gelaten. Behalve dat de boom die er voor stond bijna naar binnen groeide, waren de verkeersgeluiden en de diesellucht net wat te penetrant aanwezig om het raam romantisch open te laten staan en als echte Romeinen naar buiten te leunen.

Gelukkig lag het hotel vlakbij het Sint-Pietersplein. De Sint Pieter zelf had maar een korte rij wachtenden toen we er aankwamen en dus sloten wij ons aan. We maakten er meteen kennis met de continue roep: ‘skiep de lain!’. Skip the line, het bleek dè manier van gidsen om klanten te werven. Eerst beweren dat de rij wel twee uur wachten duurde (niet waar!) en dan je diensten aanbieden à € 45,– per persoon waarvoor de toerist een obligaat verhaaltje moet aanhoren terwijl hij met een kudde andere sukkels achter een bordje aanloopt.

Maar wat is Rome de moeite waard. Wat is de Sint Pieter indrukwekkend, het Collosseum verbijsterend, het Pantheon adembenemend. Wat is de cappuccino lekker, wat brengt de bus je spotgoedkoop door heel Rome, wat is er toch ontzettend veel moois te zien.

En wat zijn de straatverkopers mateloos irritant, de restauranthouders smerige oplichters, en wat is het Romeins overheidspersoneel ontstellend sloom.

Met andere woorden: wanneer gaan we weer? Want wat is er zoveel dat we nog niet gezien hebben…