Wat is het toch een heerlijk woord, kastijden. Er zit een lekkere Nederlandse ij in en je kunt het heel goed verontwaardigd uitspreken: “Hij wilde mij kastijden! Nou ja, zeg!”

De meeste mensen denken aan lijfstraffen, als je de reacties op het onderwijzende stukje van dominee Vlietstra inventariseert. Flink met de zweep erover, stokslagen, over de knie zonder kranten in de broek. En dat past dan weer verrassend goed bij het beeld van de dominee in zwart pak die hel en verdoemenis preekt.

Opvallende kop in Trouw: ‘Zondig kind verdient straf’. Trouw, toch! Is er dan niet een uwer redacteuren die weet dat in de kringen van dominee Vlietstra alle kinderen als zondig worden aangemerkt maar dat dit nog geen reden is ze dan maar voortdurend te kastijden? Maar ik snap de koppenmaker wel: het klinkt zo lekker, die combinatie van zondig en straf.

Onmiddellijk werd de Amerikaanse christelijke pedagoog Michael Pearl er met de haren bijgesleept. In het over-Antlantische was namelijk een meisje overleden nadat ze door volgelingen van Pearl was geslagen en daarna uitgehongerd. Gekken heb je overal en slechteriken ook, maar als je die kunt koppelen aan iets religieus wordt het toch nog interessant.

Daar kan Gertjan Goldschmeding, evangelisch voorganger uit Amersfoort over meepraten. Eén relativerende opmerking over de corrigerende tik en hup, kindertjes weg. Zou Vlietstra minderjarige kinderen hebben? Die mag hij dan wel uit logeren sturen, anders doet Jeugdzorg dat voor hem.

Etymologie
Kastijden is overigens bepaald geen synoniem van slaan. Het woord komt van het oud-Nederlandse kestigon, wat straffen betekende. Het etymologisch woordenboek vermeldt ook castien, oftewel verbeteren, onderrichten.

Kastijden betekent heden ten dage gewoon straffen, en dat kan op ontelbare manieren gebeuren. Niet aan te bevelen: doodzwijgen, uitschelden, sambal laten eten (gebeurt echt!).
Effectievere methodes: dagje geen computer, kwartiertje op de gang, afwas van drie dagen laten doen.

Natuurlijk verschuiven betekenissen door de tijd heen en had de Katwijkse dominee beter op de hoogte moeten zijn van de huidige klankkleur van het woord kastijden. Een typerender voorbeeld van hoever veel christenen verwijderd zijn van de samenleving kan ik even niet bedenken.

Het meest verontrustend vind ik echter de gretigheid waarmee landelijke kranten zich op zo’n voor zeer intern gebruik geschreven blaadje storten. Alsof het een onthulling uit het Witte Huis betreft dat zojuist via Wikileaks tot ons gekomen is en eindelijk de ware aard van het christendom onthuld: er worden in het geheim kinderoffers gebracht!

Ga iets serieus doen met je papier, je website en je energie, dames en heren redacteuren!