Wat een puinzooi is het in Haren. Het dorp waar ik ooit woonde en dat altijd een saai en een beetje deftig dorp gebleven is, werd gisteren opeens oorlogsgebied. Ik moest denken aan de rellen in Londen van vorig jaar augustus toen de beelden van TV-Noord vanmorgen onze huiskamer binnen kwamen.
Feestje? Een feest voor hooligans en reltuig. En een verjaardag om nooit te vergeten voor dat arme nu 16-jarige meisje dat een hokje vergat aan te vinken.
Ligt de oorzaak van alle ellende bij de sociale media? Aan de mogelijkheid grote aantallen mensen op te trommelen? Dat is te kort door de bocht. In Rwanda was voor de vreselijke moordpartijen destijds de radio genoeg om een ware hel te ontketenen.
Wat de afgelopen week opviel, was dat alle media samen hun steentje hebben bijgedragen. De rol van Twitter en Facebook is breed uitgemeten. Maar daar bleef het niet bij. Radio-dj’s riepen op naar Haren te komen, op de website van de Volkskrant was een live-stream te volgen van de gebeurtenissen, tv-camera’s maakten aan een stuk door opnames en De Wereld Draait Door van vrijdagavond deed zijn best de wereld van Haren nog verder te laten doordraaien.
Eenmaal ter plekke werd er naar hartelust ge-whatsappt, gepingd, ge-sms’t en gebeld. Oude en nieuwe media werkten gebroederlijk samen om mensen die toch al een hoog adrenaline- en testosterongehalte hebben nog verder op te fokken.
De werkelijke problemen zijn onder andere het gebrek aan duidelijkheid: komt er nu wel of geen feestje op het voetbalveld in Haren? Pas de dag van te voren bleek van niet.
De angst voor claims: is de gemeente Haren verantwoordelijk voor een feest op het voetbalveld?
De obsessie met veiligheid: kan de gemeente de veiligheid garanderen? Nee natuurlijk niet, veiligheid kun je nooit garanderen.
Wat me verder verbijsterde, was dat de ME bekogeld werd met fietsen, bakstenen, vuurwerk en dat ik alleen maar zag dat de ME-ers af en toe dreigend een paar stappen naar voren deden, zwaaiend met de wapenstok. Sla er dan op!
Ik heb geen verstand van politiewerk dus ik kan er best naast zitten maar is dit niet een van de redenen dat het zo uit de hand kan lopen? Dat je rustig een fliets naar iemands hoofd kunt gooien omdat hij toch niets terug zal doen? Dat een ME-er wel een wapen heeft maar dat hij of zij dat pas in het uiterste geval mag gebruiken?
Maar de uiteindelijke verantwoordelijkheid ligt bij de mensen die uitsluitend en alleen uit zijn op rellen. Waar dan ook, hoe dan ook en met welke gevolgen dan ook. Ik heb een paar mensen zien rondlopen die wat mij betreft best met een gebroken been in het ziekenhuis terecht hadden mogen komen. Om het daar maar bij te laten…