Soms komt er een woord bovendrijven dat iedereen opeens gebruikt. ‘Heftig’ is zo’n woord.

“Wat heftig voor je”, krijgen mensen te horen die leed is overkomen. Een lekke band terwijl ze net op weg waren naar een sollicitatiegesprek, een vriendje dat minder trouw bleek dan gedacht, of een geliefd huisdier dat plots is overleden. Heftig!

Wat heftig precies betekent in dit verband weet eigenlijk niemand. Erg? Verschrikkelijk? Vast niet, want dan zou dat woord wel gebruikt worden. Waarschijnlijk betekent het ongeveer: “Ik vind het naar voor je want het is heel akelig, een lekke band / ontrouw vriendje / dood huisdier. Het zal vast wel even duren voor je daar weer overheen bent. Sterkte hoor!”

Maar omdat je zo’n zin helemaal zelf moet bedenken, grijpen de meeste mensen liever terug op een standaardwoordje: heftig! Ideaal, ook omdat je altijd goed zit met zo’n uitdrukking. Hij is voor meerdere uitleg vatbaar, je kunt niet worden beticht van te veel of te weinig begrip en je bent snel klaar.

Ook heel ernstige dingen vallen onder het bereik van heftig. Ik hoor regelmatig dat mensen het overlijden van een geliefde ook onder de noemer ‘heftig’ scharen. Typisch geval van devaluatie, lijkt me.

Ondertussen neemt het gebruik van ‘heftig!’ epidemische vormen aan. Dat komt onder andere omdat het aansluit bij onze waardering voor gevoel. ‘Heftig’ is namelijk vooral een gevoelsuiting, zoiets als grmpfffh bij Neanderthalers.

De ervaring met zulke woorden is dat ze vanzelf weer verdwijnen. Net als ‘apart’ en ‘best wel’.

Daar wacht ik dan maar op.