Lelijkste kerk

Je kon erop wachten. Na de verkiezing van de mooiste gesloopte kerk van het Nederlands Dagblad, waarmee de krant een licht masochistische inslag verraadt, volgt de verkiezing van de lelijkste kerk die nog niet is gesloopt. Uitschrijvers zijn de satirische website www.goedgelovig.nl en www.staatgeschreven.nl.

De lelijkste kerk kiezen is even moeilijk als de mooiste, ook als ik mij beperk tot mijn woonplaats Leeuwarden. En bovendien niet van gevaar ontbloot. Wie weet waar al te boude uitspraken toe kunnen leiden! Straks ben ik nog voor langere tijd buitengesloten van Woord en Sacrament en dat is mogelijk schadelijk voor mijn zieleheil.
kerk Barcelona
Er zijn namelijk mensen die denken dat je hen niet leuk vindt als je hun kerkgebouw niet weet te waarderen. Volkomen ten onrechte uiteraard. Ik heb in een kotslelijk huis gewoond, dat durf ik best te zeggen. Toch kreeg ik daardoor geen hekel aan mijzelf.

Maar wat zijn er allemachtig veel lelijke kerken gebouwd! Smaken verschillen maar sommige kerkgebouwen zijn zo intens lelijk dat je er de hand van een architect in vermoedt die een hekel heeft aan het christendom en zijn talenten heeft ingezet om anderen daarin mee te krijgen.

De foto’s op staatgeschreven.nl spreken boekdelen. Betonnen dozen, zielloze stenen bakken, zorgvuldig ontdaan van alle sprekende kleuren. De meest voorkomende kleur is beige en daarna grijs, afkomstig van vale baksteen en kaal beton.

Soms vraag ik mij af of je de bedenkers van zulke gebouwen niet strafbaar kunt stellen. De architect zou niet meteen de gevangenis in hoeven maar een taakstrafje is hier en daar best op zijn plaats.

Hij (of zij) kan dan gewoon de kwaliteiten gebruiken die hij geacht wordt te hebben. De taakstraf bestaat dan uit het ontwerpen van een nieuw kerkgebouw voor de gemeente die hij eerst voorzien heeft van een monstrum.

Boetedoen heet dat in goed-christelijke termen.

Ras

Treurig nieuws: Miss Ellie, de lelijkste hond ter wereld, is overleden. Dat meldde de Volkskrant vandaag.

De foto getuigt ervan: wat was dat beest lelijk! Het was een kruising tussen een Chinese naakthond en een chihuahua, je hebt weinig voorstellingsvermogen nodig om daar de noodlottige gevolgen van te kunnen voorspellen.

Nu kan het natuurlijk best een heel lief hondje zijn geweest, daar wil ik niks van zeggen. Maar wie komt op het idee zo’n hond te fokken? Of zou het per ongeluk zijn gegaan? Daarvoor moet de chihuahua toch wel een heel slecht gezichtsvermogen hebben gehad, of een teveel aan geslachtshormonen.

Miss Ellie heeft het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld maar er zijn nog genoeg aartslelijke honden over, zij kwamen er niet alleen door spelingen der natuur maar omdat ze zo worden gefokt. Rashonden dus.

Berucht is de mopshond die zo misvormd is dat er bijna geen plaats meer is voor zijn hersenen en zijn ogen uit de kassen puilen. De Engelse Bulldog kan nauwelijks ademhalen, de Berner Senner gaat in veel gevallen vroegtijdig dood aan kanker en zo kan ik nog wel even doorgaan. Veertig procent van de rashonden heeft namelijk een genetisch defect.

Het tv-programma Zembla voorspelde dan ook het einde van de rashond. Ik hoop het. Laat alle honden een paar jaar lang vrolijk paren met wie ze willen en een groot deel van de genetische defecten verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Hoewel, het kan zoals we inmiddels weten ook resulteren in een volgende Miss Ellie. Maar dat risico moeten we dan maar nemen.

Vuitton

Eindelijk heeft Femke Halsema iets gedaan waar ik blij van word. Misschien moest ze daar wel eerst voor uit de politiek stappen, wie zal het zeggen.

Wat heeft Femke dan gedaan? Femke heeft opgeroepen tot een boycot van Louis Vuitton tassen. Dat zijn tassen voor mensen met teveel geld, te weinig smaak, of beide.
Nog een mogelijkheid: ze zijn eigenlijk toe aan een leesbril maar dat staat zo oud, dus kunnen ze het prijskaartje niet lezen. Eenmaal bij de kassa durven ze geen nee te zeggen.

Omdat ik in geen van de drie categorieën val en nog nooit de aandrang heb gevoeld een tas van dat merk aan te schaffen, heb ik de website opgezocht.
De eerste tas die ik tegenkwam kostte € 1610. De tweede kostte € 1290. De goedkoopste zat net onder de € 500.
En lelijk dat ze zijn!
Die van € 500 had de oma van Echtgenoot ook, in de jaren ’50, maar dan zonder dat irritante logootje van meneer Vuitton. Ik vermoed dat hij dat er overal opzet omdat de trotse bezitster dan aan iedereen kan laten zien dat zij zo gek is geweest meer dan € 1000 voor een tas neer te tellen. En dat ze dat kan betalen.

En nu de boycot van Femke. Nadia Plesner, een kunstenares, had een tas van meneer Vuitton gebruikt om er een kunstwerk van te maken waarmee ze de aandacht wil vestigen op het humanitaire drama in Darfur.
Maar dat vindt de tassenbedenker niet leuk. En nu moet de kunstenares €5000 per dag betalen zolang zij haar kunstwerk ergens laat zien.
Met een tas van zo’n engerd wil je toch niet dood gevonden worden?

En voor de tassengek die iets bijzonders wil, zie bijgaande foto: gemaakt van oude binnenbanden! Leuk, hè? En gegarandeerd merkloos.