Echtgenoot en ik hebben geen kinderen meer op school. En daar is ons leven heel rustig van geworden. Kleinkinderen tellen in die zin niet mee want wij zijn niet het type opa en oma dat bij elke verrichting luid applaudisseert en alle activiteiten afrent.

Eigenlijk is dit een heel onverstandige ontboezeming van mij. Van Zoon en Schoondochter hoorde ik dat je tegenwoordig geacht wordt je (klein)kind te allen tijde een leuk leven te bezorgen. Eet je kind tijdens de schoollunch zijn boterhammetje niet op? Dan moet je ervoor zorgen dat het leuk wordt dat wèl te doen. Met het versieren van de boterham, bijvoorbeeld. Of je koopt leuke bolletjes.

Heeft je kind een tekening gemaakt met drie potloodstrepen en een lik verf? “Superleuk!!” Kinderen figureren in toneelstukjes op school, met ouders en grootouders als publiek, en je móet komen, anders wordt je kindje verdrietig. Het lijkt mij hèt recept voor een lage frustratietolerantie en chronische onzekerheid.

Geen wonder dat er soms iets mis gaat in het onderwijsparadijs. Een leraar op een school in Horn had ‘dingen gedaan die niet passen in de veilige leeromgeving’. Geen idee wat, dat wordt zorgvuldig geheim gehouden om verdere imagoschade te voorkomen. (Het lachwekkende taalgebruik komt waarschijnlijk regelrecht uit de koker van een communicatiemedewerker.)

Intrigerend is het woordje ‘de’. ‘Een’ veilige leeromgeving betekent leeromgeving in het algemeen. Maar ‘de’ kan alleen maar betekenen dat deze school een veilige leeromgeving is (of biedt?). Maar dat klopt niet want dan waren er geen dingen gebeurd die niet passen… enzovoorts. En dan heb ik het nog niet eens over het mallotige woord ‘leeromgeving’.

Het voorval in Horn deed me denken aan een eerder bericht over een leerkracht die een kind aan de stoelpoot had vastgebonden. De leerkracht zit nu overspannen thuis en begrijpt niet dat ze zoiets heeft gedaan. Ik zal niet beweren dat dit een fijn staaltje pedagogiek was, maar ik heb destijds als overblijfmoeder wel eens aanvechtingen gehad die het vastbinden aan stoelpoten ver te buiten gaan…

Ik heb het donkerbruine vermoeden dat ik in het huidige tijdsgewricht niet had gepast in een veilige leeromgeving.