Koningsdag 2015

Zo langzamerhand ben ik gewend geraakt aan Koningsdag. Dat komt ook omdat ik geen kind meer ben, want dan zou ik afgelopen vrijdag aan de koningsspelen hebben meegedaan, èn daar een week van te voren al tegenop hebben gekeken.koningsdag-2015-3

Nu zie ik op tv in plaats van Beatrix haar zoon rondlopen, met vrouw en kinderen. Ach, die kinderen, wat hadden ze nou weer aan… van die rare capejes die waarschijnlijk nog ergens op de zolder van het paleis hebben gelegen.

En weer hebben alle drie de meisjes hetzelfde aan, alleen daarom al zou je je zusjes gaan haten. Kan iemand Máxima niet vertellen dat niemand hetzelfde jurkje aan wil als haar zus, en zeker niet als haar twee zusjes?

In de Grote Kerk van Dordrecht werd een mini-Bach-concert gegeven, ingeleid door een meisje dat alles uit haar hoofd had geleerd maar een paar keer te vroeg begon. Sneu.

Je stelt je voor hoe het arme kind oefende, met rode vlekken in de hals, een zakdoek in de hand en een nog zenuwachtiger moeder op de bank die haar steeds met schrille stem in de rede valt.

Maar misschien ging alles ook wel in opperste harmonie, oefende haar vader met haar en kregen zij al doende een band voor het leven. Je weet het niet. Van de eerste optie kun je wel een mooiere film maken.

De koning keek zo professioneel mogelijk tijdens het concertje maar volgens mij verveelde hij zich dood bij Händel. Màxima keek zelfs op haar horloge, al na de eerste drie maten.

Meer heb ik niet gezien, behalve dan een toneelstukje over een bijeenkomst in 1572 in Dordrecht. Het stukje deed de geschiedenis vrij ernstig geweld aan maar ach, het is feest.

De rest van Nederland dompelde zich zoals gebruikelijk weer onder in de rommel van landgenoten. Ik ook. Buit: drie aardbeistekjes voor 20 cent. Hoera voor de koning!

Markt

De VVD heeft een nieuw ei gelegd. Hoewel… oude wijn in nieuwe zakken is misschien een betere omschrijving.

Het plan: privatiseer de gevangenissen. Want dat doen ze in Amerika ook en daar werd het goedkoper èn beter van. Ik kan me geen lovende berichten over Amerikaanse gevangenissen herinneren, maar dat terzijde.

Nu staat de VVD al sinds jaar en dag bekend om haar grote liefde voor de markt. Die liefde is zo groot dat de VVD zich niet bekreunt over beleidsterreinen waar de markt finaal de mist is ingegaan.

Het grote privatiseren begon met Annemarie Jorritsma, eerst minister van Verkeer en Waterstaat, daarna van Economische Zaken. De PvdA kieperde de ideologie overboord en de VVD vulde het aldus ontstane gat onmiddellijk op met de markt.

Alles moest geprivatiseerd van minister Jorritsma, de gezondheidszorg, de post, jeugdhulpverlening, energiemaatschappijen, je kon het zo gek niet bedenken. En goedkoop dat alles zou worden!

Maar Annemarie Jorritsma was jaren negentig en het is nu 2012. Inmiddels is duidelijk dat niets wat geprivatiseerd werd echt goedkoper is geworden. De energie niet, de zorg niet, en de post niet. Het regent klachten.

De moed van minister Schippers was dan ook bewonderenswaardig toen zij de tandartsen zelf hun prijzen wilde laten bepalen. Een gaatje vullen zou veel goedkoper worden! En je kon van te voren de prijzen vergelijken. En als de prijzen te veel gingen stijgen (Hè? Het zou toch goedkoper worden?) zou ze persoonlijk ingrijpen.

Minister Schippers gaat vast niet vaak naar de tandarts. Wel eens met de boor in je mond onderhandeld over de prijs van een kroon of wortelkanaalbehandeling? Want de noodzaak van dat soort ingrepen openbaren zich vaak pas als je in de stoel ligt en kokhalzend naar het bekertje water reikt.

De behandeling stoppen met een stompje kies in je mond en eerst naar huis om scheel van de kiespijn prijzen te vergelijken?
Vanavond is het plan voortijdig aan zijn einde geholpen. En terecht.

De enige remedie die de VVD kan bedenken tegen een falende markt is nog meer markt. Want als de markt zijn werk niet doet, betekent dat volgens deze partij alleen maar dat er te veel regels zijn. En dus te weinig markt.

In de praktijk betekent privatisering echter vooral dat er veel geld uitgegeven wordt aan een afdeling communicatie die glossy folders produceert, en aan extra managers en bonussen voor de top.

Het is eigenlijk wel aandoenlijk, dat naïeve geloof in de markt. Alleen jammer dat het zoveel slachtoffers maakt.

Markt

Mag ik in Nederland al graag naar de markt gaan, in China is het echt geweldig. Je kijkt je ogen uit.

Groente en fruit zijn in grote hoeveelheden en variatie voorradig, evenals vlees, vis en gevogelte. Zoon heeft een boodschappenlijstje dat vrij on-Hollands aandoet. Vier duiven om soep van te trekken, een zwarte kip, mango’s, en niertjes voor de herstellende kraamvrouw.

De duiven zijn snel gevonden. Vakkundig snijdt de marktvrouw ze de keel door, doopt ze in heet water en plukt ze in een paar minuten. Ingewanden eruit en hup, in een plastic zakje. Alstublieft!

Dan vis. Hoe deze soort heet, weet Zoon niet. Wel dat hij uit zee komt en heel goed smaakt. De verkoopster zet er het mes in, haalt de ingewanden eruit en schraapt daarna met een soort dunschiller de schubben eraf. In een plastic zakje en klaar!

De buurman van de visboer heeft ook vis maar die komt me een stuk bekender voor. Zalm! En, zo blijkt desgevraagd, uit Noorwegen! Hij is duur voor Chinese begrippen maar dat mag de pret niet drukken.

Dan naar de zwarte kip die trouwens witte veren heeft maar daaronder zwart vel. Het beest ondergaat dezelfde procedure als de duiven en gaat met ons mee in ontzielde toestand.

“Sapje?” vraagt Zoon. Ja, graag! Versgeperst sinaasappelsap en daarna een heerlijk stuk starfruit.

Zwaar beladen stappen we in een taxi die de onvoorstelbare luxe van airconditioning heeft, dat wil zeggen, hij blaast ijskoude lucht de auto in. Heerlijk!

Geur

Natuurlijk, alles ziet er anders uit in China. Maar het meest opvallend vind ik de geuren. Wat een verschil met Nederland waar alle geurtjes worden weggesprayed! En wat zou het heerlijk zijn als je soms even een luchtverfrisser bij de hand had…

Vanaf het moment dat ik voet op Chinese bodem zette, rook ik vocht, steen en stof. Ook binnenshuis ruikt het naar steen omdat de gordijnen hooguit bestaan uit een lap polyester en de vloer standaard is voorzien van marmer of ander natuursteen. Kamerbreed tapijt? Nergens gezien.

Eenmaal bij Zoon thuis ruikt het ook naar China. De hele dag staan de ramen open en voortdurend waait er weer een andere geur naar binnen.

Bakken de buren eieren met spek? Je ruikt het. Eten de andere buren vanavond gefermenteerde tofu? Dat ruik je helaas ook: alsof er opeens een dood dier onder je neus hangt.

De hoge luchtvochtigheidsgraad en de hitte zorgen er bovendien voor dat de geuren lang blijven hangen.

De markt is een belevenis, juist ook wat de geuren betreft. De Nummer Acht Markt in Xiamen ligt vol gebakken oliebolletjes met groente, verse vis en levende eenden en kippen.

Af en toe fietst er een vuilnisman met vuilniskar voorbij. Hoe dat ruikt is niet te beschrijven. Voordeel voor de man zelf is dat iedereen haastig aan de kant gaat. Zeldzaam in het Chinese verkeer!

Televisie

Waarvoor is de zondagmiddag bij uitstek geschikt, behalve bezoek aan familie en vrienden? Naast lezen en aanklooien, voor tv kijken.

Ik prijs de dag waarop Echtgenoot een systeem aanschafte waarvan ik de techniek niet begrijp maar dat wel werkt. Doc24, BBC, History Channel en allerlei vergelijkbare heerlijkheden liggen, na uitgebreid onderwijs in afstandsbedieningen, onder handbereik.

Als ik van de Nederlandse tv afhankelijk was, ging ik emigreren. Een korte rondgang om 16.00 uur.
Nederland 1: sport.
Nederland 2: sport.
Nederland 3: kinderfilm van de VPRO. Vaak leuk maar Zoons zijn allemaal de deur uit.

Dan wordt het ernstiger:
RTL4: All you need is love. Wil ik nog niet dood bij gevonden worden.
RTL 5: een programma voor paardenmeisjes. Waar is de tijd gebleven dat alleen ridders en prinsen paardreden?

SBS6: een hevig gesponsord dierentuinprogramma met een zieke giraf.
RTL7: autoprogramma. Zo gauw de motorkap open gaat niet meer interessant.

Veronica: een akelig kinderprogramma dat zo armetierig is nagesynchroniseerd dat je er nog geen goudvis naar zou willen laten kijken.
Net5: Gilmore Girls. Gaat over een kudde vrouwen en hoef ik dus niet te zien.

RTL8: TellSell. Afvoerputje van de tv en vindplaats van uitgerangeerde acteurs die glansrollen speelden in tv-series uit de jaren ’80. Een van onze kinderen zag daar eens Mr. T, ooit de ruwe-bolster-blanke-pit uit The A-team en door Zoon aanbeden, nu afgezakt tot pannenverkoper. Zoon was oprecht geschokt. Grotere treurnis niet te vinden.

Wat ik mij al jaren afvraag: waarom kan ik niet zelf een pakket zenders samenstellen, zoals ons ooit bij de invoering van kabeltelevisie is beloofd?

Waarom moet ik betalen voor een pakket met kanalen waarvan ik 80%, zo niet meer, nooit bekijk?
Of is dat de vrije markt? Vrij voor de kabelexploitant dan zeker?