Satire en het christelijke geloof zijn nooit elkaars beste vrienden geweest. Een verklaring daarvoor is dat het bij geloven nu eenmaal gaat om bloedserieuze zaken, terwijl satire relativeert.

Toch is dat jammer want christenen zelf kunnen vaak best wat satire gebruiken. Mensen met wie niet gespot mag worden, zijn onuitstaanbaar. Zelfspot is nog beter, zie daarvoor www.goedgelovig.nl, voor de christen met meer zelfspot dan gemiddeld…

Nu hebben christenen de laatste decennia niet te klagen over satire en dat is geen wonder. Zelfs als de kerk het er niet zelf naar maakt met misbruik, manipulatie, wansmaak en andere verwerpelijke zaken, dan nog zijn er de gewone kerkmensen die niets op hun kerfstok hebben maar zichzelf af en toe wel erg serieus nemen.

Tot zover geen kwaad woord over satire. Helaas blijken veel cabaretiers geen verschil te kunnen maken tussen God en zijn volgelingen. En dus wordt ook God zelf aangepakt. Dit alles uiteraard zonder de bedoeling te kwetsen, wordt er vaak met een vroom gezicht bij gezegd.

Dat daar de nodige kanttekeningen bij kunnen worden gezet, bleek maar weer uit het bericht dat het tv-programma Neonletters een scene had geschrapt waarin God en Allah in de boksring een gevecht met elkaar aangingen. Reden: het was niet grappig genoeg en had de bedoeling te kwetsen. Wat schattig van de AVRO! Wat aardig van die nette omroep!

Geen hond die het gelooft natuurlijk, ik niet in ieder geval. Wel of niet kwetsen, het zal de AVRO een zorg zijn. Dat gebeurt immers al tientallen jaren met cabaret over God? Van de protesten van christenen ligt niemand wakker.

Anders ligt het natuurlijk bij satire over moslims. Daar kun je last van krijgen. Doodsbedreigingen, aanslagen, tierende mensen op de stoep van de AVRO, daar heeft de omroep geen zin in.

De AVRO is niet te fatsoenlijk om te kwetsen, maar te laf.