Gisteravond had de VPRO een thema-avond op televisie over opvoeden. Grote vraag: verwennen wij onze kinderen te veel? Het was smullen.

Er werden twee gezinnen gevolgd en drie VPRO-medewerkers gaven een inkijkje in hun gezin. Twee gezinnen deden mee met de opdracht hun kinderen veertig dagen minder te verwennen. Een jong gezin uit Amersfoort met twee kinderen van een en vier jaar, en een stel meer richting grachtengordel, met twee dochters.

Het was onthullend. Het gezin uit Amersfoort had op het eerste gezicht misschien niet de beste papieren. Ze waren beiden 25 en hadden geen universiteit achter de rug. Maar ze deden het prima. Duidelijk, consequent en liefdevol.

Het tweede gezin was een ander verhaal: twee hoogopgeleide ouders met dochters van 12 en acht jaar. Zelden heb ik zo’n gejengel, zulke eindeloze discussies en ijdeltuiterij gezien. Je kon meteen al zien dat het verkeerd zou gaan. De veertig dagen werden begonnen met een urenlange familievergadering over hoe de regels zouden luiden. Want alles moest natuurlijk wel democratisch verlopen en dat konden de kinderen ‘best aan’. Je meent het.

Het resulteerde in eindeloos geëmmer en onderhandelingen op hoog niveau, de Tweede Kamer was er niets bij. Goedgebekt waren de kindertjes wel en het leek erop dat hun ouders dat verwarden met goed opgevoed zijn. “Ze moeten wel voor zichzelf opkomen natuurlijk.” Het gevaar dat dat niet zou lukken, leek gering…

Dan de VPRO-mensen. De enige met wie ik kon meevoelen was de Antilliaanse vriend van een van hen die vond dat er gewoon geluisterd moest worden. Hoe zijn vriendin ook haar best deed te laten zien dat haar zoontje helemaal niet verwend was, ze moest het wel heel vaak zeggen. En het moest vooral blijken uit het feit dat hij nog niet alle elektronische gadgets had die bij zijn klasgenootjes al wel op de plank stonden.

Uiteindelijk constateerde Trouw-journalist Iris Pronk met een onderzoek van Unicef in de hand dat het blijkbaar nogal meevalt met het verwennen. Nederlandse kinderen waren immers het gelukkigst van de wereld.

Zo lust ik er nog wel een. Als kinderen heel gelukkig zijn, zijn ze niet verwend? Wie zegt dat al deze schatjes voldoende bagage meekrijgen om ook andere situaties dan deze van grote overvloed te overleven? Wat als het echte leven straks een beetje tegenvalt? Onderhandelen?

Het was namelijk wel jammer dat de VPRO geen gezinnen liet zien die het echt met weinig geld moesten doen en waar niet voor ieder kind een i-Pad voorhanden was, of de nieuwste spelcomputer onmiddellijk kon worden aangeschaft.

Uiteindelijk bewees de thema-avond vooral de uitkomst van een ander onderzoek: Nederlandse ouders vinden dat ze hun kinderen prima opvoeden. Alleen de buren, die zouden hun kinderen eens wat strenger moeten aanpakken…