De Raad voor de Volksgezondheid en Zorg gooide gisteren de knuppel in het hoenderhok. Burgers moeten ‘zelf hun oude dag gaan organiseren om verschraalde ouderenzorg te voorkomen’. Een handig hulpmiddel is de zorgverklaring, stelt het RVZ. De Raad is best trots op dat idee, ouderen kunnen zo straks zelf bepalen hoe hun zorg eruit ziet.
De formulering van dit bericht kwam me vaag bekend voor en hoe langer ik erover nadacht, hoe meer zaken me te binnen schoten waar de Nederlander meer over moet gaan nadenken en vooral, meer voor moet gaan betalen.
We moeten meer gaan sparen voor ons pensioen want dat blijkt verre van waardevast. Dat stond altijd al in de kleine lettertjes maar daar besteedden de pensioenfondsen tot voor kort liever geen aandacht aan.
We moeten meer gaan betalen voor de zorg van nu omdat de kosten de pan uitrijzen. Door de vergrijzing? Die blijkt daar maar voor een klein deel verantwoordelijk te zijn. Het vergoedingensysteem zorgt ervoor dat de arts meer betaald krijgt naarmate hij meer handelingen verricht. Tel uit je winst.
Het zou ook fijn zijn als we onze kinderen zouden helpen met hun hypotheek. Dat helpt de woningmarkt weer vooruit. En verder moeten we ze natuurlijk helpen met het financieren van hun studie anders bouwen ze teveel studieschuld op.
En zijn wij de belabberde toestand van de economie vergeten? Meer uitgeven graag, anders komen we nooit uit de crisis.
Zullen we daarnaast ook onze leningen snel afbetalen? Diezelfde leningen die ons slechts een paar jaar geleden door de bank werden aangesmeerd? En rood staan is ook niet handig…
Sparen daarentegen is wel een goed idee. Een appeltje voor de dorst, zeiden onze voorouders immers al? Daar moeten we weer een voorbeeld aan gaan nemen.
Het moet ook afgelopen zijn met de aflossingsvrije hypotheken, vier jaar geleden werden ze nog aangeprezen als slimme constructie maar nu zijn ze echt helemaal passé. Aflossen graag, en rap een beetje.
Verder is het zaak kinderen te krijgen. De RVZ heeft namelijk bedacht dat ouders wel eens wat meer van hun kinderen kunnen verwachten als ze oud en zwak zijn geworden. En dan hebben we het niet over mantelzorg maar over een forse geldelijke bijdrage. Weet de RVZ wat een kind kost? En wat als je geen kinderen hebt?
Zo langzamerhand is een salaris van een paar ton het minimum geworden, wil je aan al deze oproepen gehoor geven. Maar we kunnen in ieder geval niet meer zeggen dat we het niet geweten hebben. En met dat gegeven wast iedere politicus straks zijn handen in onschuld.
Lieve kinderen, we komen eraan!