Zuinig zijn en veel uitgeven

De Raad voor de Volksgezondheid en Zorg gooide gisteren de knuppel in het hoenderhok. Burgers moeten ‘zelf hun oude dag gaan organiseren om verschraalde ouderenzorg te voorkomen’. Een handig hulpmiddel is de zorgverklaring, stelt het RVZ. De Raad is best trots op dat idee, ouderen kunnen zo straks zelf bepalen hoe hun zorg eruit ziet.

De formulering van dit bericht kwam me vaag bekend voor en hoe langer ik erover nadacht, hoe meer zaken me te binnen schoten waar de Nederlander meer over moet gaan nadenken en vooral, meer voor moet gaan betalen.

We moeten meer gaan sparen voor ons pensioen want dat blijkt verre van waardevast. Dat stond altijd al in de kleine lettertjes maar daar besteedden de pensioenfondsen tot voor kort liever geen aandacht aan.

We moeten meer gaan betalen voor de zorg van nu omdat de kosten de pan uitrijzen. Door de vergrijzing? Die blijkt daar maar voor een klein deel verantwoordelijk te zijn. Het vergoedingensysteem zorgt ervoor dat de arts meer betaald krijgt naarmate hij meer handelingen verricht. Tel uit je winst.

Het zou ook fijn zijn als we onze kinderen zouden helpen met hun hypotheek. Dat helpt de woningmarkt weer vooruit. En verder moeten we ze natuurlijk helpen met het financieren van hun studie anders bouwen ze teveel studieschuld op.

En zijn wij de belabberde toestand van de economie vergeten? Meer uitgeven graag, anders komen we nooit uit de crisis.

Zullen we daarnaast ook onze leningen snel afbetalen? Diezelfde leningen die ons slechts een paar jaar geleden door de bank werden aangesmeerd? En rood staan is ook niet handig…

Sparen daarentegen is wel een goed idee. Een appeltje voor de dorst, zeiden onze voorouders immers al? Daar moeten we weer een voorbeeld aan gaan nemen.

Het moet ook afgelopen zijn met de aflossingsvrije hypotheken, vier jaar geleden werden ze nog aangeprezen als slimme constructie maar nu zijn ze echt helemaal passé. Aflossen graag, en rap een beetje.

Verder is het zaak kinderen te krijgen. De RVZ heeft namelijk bedacht dat ouders wel eens wat meer van hun kinderen kunnen verwachten als ze oud en zwak zijn geworden. En dan hebben we het niet over mantelzorg maar over een forse geldelijke bijdrage. Weet de RVZ wat een kind kost? En wat als je geen kinderen hebt?

Zo langzamerhand is een salaris van een paar ton het minimum geworden, wil je aan al deze oproepen gehoor geven. Maar we kunnen in ieder geval niet meer zeggen dat we het niet geweten hebben. En met dat gegeven wast iedere politicus straks zijn handen in onschuld.

Lieve kinderen, we komen eraan!

Grijs

De zoveelste witte haar die ik van mijn stemmig zwarte Kerstjurk plukte, deed me even diep zuchten. Wéér eentje…

Eigen schuld, ik weet het. Ik weiger halsstarrig mijn haar te verven, deels uit luiheid, deels uit balsturigheid en deels ter vermijding van uitgroeistress. Bovendien vind ik dat je er niet altijd op vooruitgaat, vaak zie je er door het gekleurde haar nog ouder uit dan je al bent.

Beste voorbeeld is Gretta Duisenberg die met haar pikzwarte haardos het voorkomen heeft van een heks, al is dat in haar geval ook wel weer eerlijk.

Zoals bij bijna alles is ook bij het ouder worden een zekere onevenwichtigheid te bespeuren tussen beide seksen. Gaan mannen er vaak op vooruit, voor vrouwen geldt het omgekeerde.

Mannen krijgen wat doorleefdere en dus interessantere koppen, kaal en grijs worden is geen probleem (al denken die sukkels zelf van wel) en het bijpassende salarisstrookje is meestal evenredig meegegroeid met de jaren. En eerlijk is eerlijk, dat helpt ook.

Niet dat ze zich alles kunnen veroorloven, èn te dik, èn grijs, èn kaal, èn saai, daar trappen wij natuurlijk niet in. Een beetje moeite mag hij ook wel doen.

Vrouwen daarentegen zakken in en uit, worden dik op de verkeerde plaatsen en wat bij mannen rijp heet, is bij hen gewoon oud. Cosmeticafabrikanten kunnen net zo goed ‘oude’ of ‘stokoude huid’ op hun etiketten zetten in plaats van ‘rijpere’ of ‘zeer rijpe huid’.

Daarbij komt, en dat maakt het extra oneerlijk, dat vrouwen op andere dingen letten bij mannen dan omgekeerd. Vrouwen vallen op inhoud, mannen op uiterlijk. Oké, lichtelijk overdreven en er zijn heus vrouwen die er anders over denken, maar toch…

Vraag vrouwen of ze graag een heel mooie man willen hebben en de meesten kiezen eieren voor hun geld. Een mooie man is een onzeker bezit en bovendien lang niet zo aantrekkelijk als een stoere man. Een cabrio is daarbij niet nodig! Meisjes van 16 kiezen voor mooi en cabrio, echte vrouwen kiezen voor stoer en spannend, of voor braaf, betrouwbaar en een Peugeot.

Mannen daarentegen worden tot op hoge leeftijd geregeerd door hun testosteron en dat hormoon vraagt om jong en slank, lange benen en lang blond haar. Het is een beetje sneu, ook voor henzelf, maar wel waar.

Vrouwen weten dat en in plaats van manmoedig hun lot te dragen, gaan ze hun haar verven.
Niet doen! Helpt niet! Je wordt er alleen maar ouder van!

Oud

Ouderen en kinderen lijken steeds meer op elkaar, dacht ik vandaag bij het lezen van de krant.

Ouderen krijgen bijvoorbeeld vaker een fietsongeluk. Niet omdat ze aangereden worden maar omdat ze klungelig fietsen. Minister van Infrastructuur (!) Schultz van Haegen wil daarom de straten aanpassen door kleur aan te brengen op de stoeprand. Bejaarden schijnen namelijk niet goed te kunnen zien waar de stoep eindigt en de straat begint.

Scootmobielen en elektrische fietsen zijn ook al gevaarlijk want die gaan vaak te hard. Eerst zeuren dat je conditie niet goed genoeg is om tegen de wind in te fietsen en dan klagen dat het te hard gaat. Het is ook nooit goed.

Maar de minister maakt zich sterk voor de veiligheid van ouderen en gaat met de ouderenbonden praten. Zij moeten hun leden ‘bewustmaken van gevaarlijk fietsgedrag’. Ik kan wel gillen bij zo’n zin. Stel je voor, je bent 80 en dan komt een mevrouw van de Ouderenbond je vertellen dat er zoiets als ‘gevaarlijk fietsgedrag’ bestaat. Als je al lid was van zo’n club dan zou je je lidmaatschap meteen opzeggen, een racefiets kopen met 20 versnellingen en dan gaan fietsen zonder helmpje.

Niet alleen op de fiets, ook in het bejaardentehuis hebben ouderen het moeilijk. 20% wordt gepest, ontdekte de Radboud Universiteit. Bejaarden gebruiken daar methodes voor die ze hebben onthouden van de kleuterschool: anderen buitensluiten, iemand met de rollator (vroeger de step) tegen de schenen rijden.

Eruit gooien, zou ik zeggen, met rollator en al. Maar dat doen de bejaardentehuizen natuurlijk niet. Ze hebben een bejaardenpestprotocol gekregen van de universiteit. Een van de maatregelen die het tehuis kan nemen, is notoire pesters uit te sluiten van een bepaalde activiteit. “Nee, meneer Jansen, voor u geen bingo vandaag en achter de sjoelbak komt u ook niet. U hebt mevrouw Dijkstra klemgereden met uw scootmobiel.”

Ik heb steeds minder zin oud te worden.

Gelukkig herinner ik me één goed bericht over ouderen, al stamt het uit januari. Ouderen blijken nog prima te kunnen leren zolang het niet te snel gaat.
Dat biedt dan weer perspectief voor die bejaarde pesters.

Nieuw

Ik kan niet zonder muziek op de fiets. Dus toen de oordopjes van mijn mp3-speler stuk waren gegaan zorgde dat op de vroege morgen voor ik naar mijn werk ging voor lichte paniek. Gelukig bood Echtgenoot zoals gewoonlijk uitkomst. “Ik heb nog oordopjes liggen, en ze zijn van heel goede kwaliteit.” Want Echtgenoot houdt van kwaliteit.

En inderdaad, het waren geen gewone oordopjes, ze waren luxe. Er zaten behalve de oordopjes ook nog houdertjes aan die ik achter mijn oren moest stoppen. De hele weg, heen en terug, heb ik geworsteld met die dingen. Het zal aan mijn oren liggen, maar ze gingen er steeds weer achter vandaan.

Ik houd niet van luxe, doe mij maar gewoon. Ik houd ook niet van nieuw maar van oud, of in ieder geval tweedehands. Ik krijg de zenuwen van nieuw. Als nieuw kapot gaat, kwijt raakt of beschadigd, dan heb je een probleem.
Die afwijking begon al vroeg. “Je bent te slordig voor een nieuwe fiets,” oordeelde mijn vader toen ik nog op de basisschool zat.
Hoera! Geen nieuwe fiets! Niet elke zaterdag met vies, beige spul de velgen poetsen omdat die anders gingen roesten. Niet altijd maar opletten of er geen kras op kwam, niet na een half jaar moeten aanhoren dat hij ‘er niet meer uitzag’.

En ik houd nog steeds van oud. Wordt mijn oude fiets gejat, dan ben ik geen €1000,- kwijt maar een fractie daarvan. Zakken we door de bank, dan blijft de financiële schade in ieder geval beperkt.

Onze auto is ook lekker oud. Krasje in de lak? Deuk in de deur? Nou en? Hij ziet er toch al niet meer uit.
Meubels evenzo. We hebben een loeierd van een tafel, gemaakt van hout dat niet gelakt is, er zit alleen geheimzinnig spul op dat ervoor zorgt dat alle viezigheid er niet teveel intrekt. Hete pannen, vet- en wijnvlekken, onstuimige kleinkinderen, de tafel wordt er niet warm of koud van.

Oud en goedkoop geeft vrijheid en daar ben ik wèl dol op. Ik ga morgen bij de HEMA oordopjes kopen van €2,50 per paar. Gewone.