Tagarchief: ouders

IKEA-gangers

Geplaatst op door
2

Echtgenoot en ik kochten begin december een kerstboom bij IKEA voor €20 en kregen daarvoor in ruil een cadeaupas ter waarde van €19. Kassa!

Tevreden met onze aankoop (terecht, hij hield het tot 6 januari vol), hielden wij elkaar voor straks bovendien €19 te kunnen besteden bij IKEA. Dat wil zeggen, tot en met 25 januari. Toen ontdekte ik dat het opeens 25 januari was. Echtgenoot was verhinderd, dus toog ik ’s middags alleen naar Groningen.

Alleen door IKEA lopen is saai, dus besloot ik mijn mede-IKEAgangers te categoriseren. Wat vanaf een terrasje kan, kan tenslotte ook vanachter een winkelkarretje. Unknown
Allereerst is daar de Uitgebreide Familie. Iedereen gaat mee, kindertjes, pa en moe, opa en oma. Het gezelschap loopt breeduit over het hele gangpad, om de haverklap staan ze stil want er is er altijd wel iemand uit het gezelschap die iets belangwekkends ziet.

Bovendien lopen opa of oma (meestal is er maar een van beide over) langzaam en aan de arm van kind of achter de rollator. Snel voorbij sneaken kan, maar levert afkeurende blikken op.

Dan is er het Oudere Stel. Vaak loopt een van beide, meestal de man, half voorover gebogen met de armen leunend op de kar, kont achteruit, voeten traag slepend over de vloer, gezicht op half zeven. Het leven is zwaar.

Het Jonge Stel probeert bedden uit. Een van hen ligt roerloos op zijn rug. De ander, meestal de vrouw, kwekt honderduit met een ijverige verkoper. Goede keus, Jong Stel! Investeren in een bed is investeren in je relatie.

Dan het Kerngezin. Pa, ma en een tot en met drie kindertjes. Ma loopt de kinderen achterna, pa inspecteert de stevigheid van het aangebodene. Of ze delibereren samen over wat de beste aankoop is. Kinderen verwijlen her en der, en meestal is er na verloop van tijd eentje zoek.

Moeder en op Kamers Gaande zoon of dochter zijn al van verre te onderscheiden. Moeder weet het meestal beter. ‘Kun je beter niet doen, lieverd.’ ‘Die vond je toch mooier?’ ‘Heb je niet liever die rode?’ Gratis advies: laat je ouders thuis of ga helemaal niet naar IKEA maar naar de kringloopwinkel.

Sommige mensen zijn niet onder te brengen in een categorie. Zo spotte ik vrijwel zeker een dominee. Ernstig gezicht, al wat ouder, degelijk gekleed, licht verdwaasd om zich heen kijkend. Ik geef toe, het blijft een gok want ik durfde het niet te vragen.

Bij de kassa is iedereen weer gelijk. Maar dan zie ik een tot dan toe gemiste soort: het Stel Met Beginnende Slijtage. “Nee, we gaan niet wachten, moet je die rij zien!” snibt zij en gooit een paar afwasborstels in een daarvoor niet bestemd aardewerken bakje. Hij knikt haastig en gaat op een drafje achter haar aan. Ach gut.

En zelf val ik natuurlijk ook onder een categorie. Ik ben een loslopende IKEA-ganger die zo snel mogelijk haar lijstje afwerkt, de gratis koffie overslaat en rap weer naar de kassa loopt. Met andere woorden, het soort dat ik normaal gesproken, want samen met Echtgenoot, meewarig nakijk en indeel in de categorie Eenzame Stakker.

Volgende keer gaat Echtgenoot verplicht mee.

Opvoeden

Geplaatst op door
Beantwoorden

‘Ouders, ga je kinderen opvoeden!’ was de hartekreet van minister Ronald Plasterk. Zijn ooproep kwam saillant genoeg vlak na het nieuws dat ouders vinden dat vooral andermans kinderen eens wat steviger moeten worden aangepakt.

Onmiddellijk haalden criticasters Plato van stal. Niet dat ze anders naar hem omkijken maar de filosoof die zo’n 2500 jaar geleden beweerde dat de jeugd verloederde, wordt altijd graag aangehaald door mensen die beweren dat het heus wel een beetje meevalt met onze kindertjes.

Ondertussen heeft Plasterk groot gelijk, Plato of niet. Al jaren verbaas ik me over ouders die eindeloos het etterige gedrag van hun kinderen tolereren en het tegen anderen verdedigen. Of die bij hoog en laag volhouden dat hun schatje zoiets nooit zou doen, en anders had hij er vast een goede reden voor.

Werkelijk alles vinden ze leuk van hun kindertjes. Hangt er een in de gordijnen? Wat is hij toch lenig! Heeft dochtertje alles ondergekliederd met verf? Creatief! Alles gaat voor ze aan de kant, en iedereen moet de kleine klieren leuk vinden, anders ben je een oude zeur. Het zijn vaak dezelfde mensen die spreken over ‘kids’ of ‘kindjes’, is mij opgevallen.

Helaas klonk ook meteen het woord respect uit Plasterks mond. Ik ben een beetje allergisch geworden voor ‘respect’. Het is een prachtig begrip maar de betekenis lijkt langzamerhand te verschuiven. Aanzien, eerbied, waardering betekent het en het is iets wat je geeft of krijgt. Het lijkt er echter steeds meer op dat respect wordt afgedwongen. Dat komt uit de straatcultuur maar door de pulp-tv is dat enge subcultuurtje nogal dominant aan het worden.

Die laatste betekenis lijkt het bij de gemiddelde Nederlander ook steeds meer te krijgen. Iedereen dient respect hebben voor henzelf en hun kroost, anders zwaait er wat. En desnoods haal je zelf je gelijk. Geeft de meester je kind een onvoldoende? Ga verhaal halen en sleep dat frikje uit de klas! Kreeg je kereltje dat doelpunt niet toegewezen? Scheld de scheids uit voor nazi, hoerenloper of nog erger. Je moet tenslotte voor je kind opkomen.

Kunnen we het niet weer gewoon over gezag hebben? Kind luistert naar ouder. Punt.
En wanneer ouders zelf niet zijn opgevoed, moeten ze de schade maar inhalen met een degelijke opvoedcursus. Of liever nog, zelf opgevoed worden. Daar zijn vast ook wel cursussen voor en zo niet, dan ligt daar een fraaie taak voor minister Plasterk.