Habemus Papam! Franciscus heet hij; en de Eerste, wat eigenlijk een overbodige toevoeging is want of er een tweede komt, weet je natuurlijk niet van te voren…
Als de voortekenen ons niet bedriegen, gaat er nogal wat veranderen bij de Rooms-katholieke broeders en zusters. Franciscus was in het wit gekleed, zonder pump and circumstance. Het wit was wel moiré zijdewit, zag mijn geoefend oog. Maar om dat te zien, moet je misschien ook wel Nederlander zijn.
Even was alle kritiek verstomd. Even. Want na tien minuten kwam het Videla-regime ter sprake. Hij had wel/niet priesters overgeleverd aan de geheime dienst, en zich wel/niet ingespannen ze vrij te krijgen. En hij had wel/niet genoeg geprotesteerd tegen de babyroof.
Nederlanders leggen mensen altijd graag langs de meetlat uit de Tweede Wereldoorlog. Deugde hij of deugde hij niet? Dat slechts 0,01 tot 5% (afhankelijk van de criteria) van de Nederlanders werkelijk iets gedaan heeft dat verder reikte dan Do ist der Bahnhof, daar gaat het niet om. Iedereen die goed zou zijn geweest in de oorlog is nu ergens voor of tegen. Een soort omgekeerde bewijslast.
En na vijftien minuten bleek dat Franciscus tegen het homohuwelijk was. Hé, wat een verrassing! Alsof je constateert dat leeuwen en tijgers nog steeds vlees eten, ondanks de inspanningen van de Bond van Vegetariërs.
Grappig was weer wel de lichte verwarring die ontstond toen bleek dat de nieuwe Papa èn heel sober leeft en een echte man van het volk is, èn tegen abortus. Dat is lastig want het stempel conservatief past daar niet helemaal op.
En voor die prettige verwarring, lieve Heilige Vader,wil ik u nu alvast hartelijk bedanken! Het was onbedoeld uw eerste bijdrage aan een betere wereld.
