Officieel is het zomer. En toegegeven, inderdaad schijnt af en toe de zon en vorige week kon ik zelfs een dag zonder jas naar buiten!
De bomen zijn groen, de vlier bloeit en de tuinkruiden doen het zelfs boven verwachting. Mijn kervel heeft het nog nooit zo gefloreerd, de salie heeft geen aansporing nodig, de peterselie blijft prachtig vol in blad. Alleen de rozemarijn aarzelt en de tijm heeft het opgegeven. Dat is raar. Tijm geeft het zelden op maar die van mij staat dood in zijn pot te wachten op de kliko.
Nu behoor ik beslist niet tot de mensen die pas beginnen te leven als het buiten dertig graden is. Integendeel, dan leg ik het af. Eigenlijk mag ik dus niet klagen. ’s Nachts is het gewoon lekker fris, mijn hersens smelten niet en ik kan overdag gewoon naar buiten.
Maar mijn zomerjurken kunnen in de kast blijven. Ik heb zelfs laatst mijn laarzen aan gehad. Soms pak ik zonder nadenken winterkleren uit de kast om ze even later geschrokken weer terug te hangen.
Het is onnatuurlijk, dit weer. Zou het met de crisis te maken hebben? Zorgt het weer ervoor dat we lekker zuinig aan kunnen doen met zomerkleren kopen, dat er nergens een airconditioning aan hoeft?
Of is het juist een extra aansporing aan alle Nederlanders nu eens goed na te gaan denken over hoe de crisis moet worden aangepakt? Dit weer zorgt toch voor inkeer, heel anders dan wanneer je bier of een wit wijntje drinkend op het strand ligt en besluit dat het leven eigenlijk best aangenaam is, ook in tijden van crisis.
‘Koop niets!’ lijkt het weer ons toe te roepen. ‘Kopen is zinloos! Luister niet naar Mark Rutte, koop geen nieuwe auto, koop zelfs geen sandalen of parasol. Ga eerst eens bedenken wat voor land je wilt, of het inderdaad alleen om consumeren en geld verdienen gaat. Ga eerst maar eens bedenken of er nog meer is dan een nog mooier huis en een nog grotere auto. En om het jullie makkelijk te maken, zorg ik wel voor veel regen en een lagere temperatuur.’
Het zou zo maar kunnen… Wat voor weer zou het zijn in Den Haag?
