De elektrische scooter is een zeer populair vervoermiddel hier. Eigenlijk slechts geschikt voor het vervoer van een of twee personen, stapelen ze in China rustig door tot een compleet gezin, inclusief oma en de boodschappen van een week klemvast op het voertuig zit.

Dat leidt soms tot hilarische taferelen en verkeerssituaties waar Veilig Verkeer Nederland een rolberoerte van zou krijgen. Maar daar zitten Chinezen niet mee. Leve de vooruitgang, zowel letterlijk als figuurlijk!

Hoewel ik graag auto rijd, het liefst hard, is een scooter aan mij niet besteed. Ik vind het maar een eng, wankel geval. Maar ja, de auto staat in Nederland en hier ben ik aangewezen op taxichauffeurs die mij niet verstaan en mij, mocht ik er al in slagen hen duidelijk te maken waar ik naartoe moet, beschouwen als een financieel buitenkansje. Want er zit dan wel een meter in de taxi, een paar rondjes extra rijden, dat heeft die suffe buitenlander toch niet in de gaten…

De scooter dus, maar niet zelf. Andere Zoon, een week lang overgekomen uit de Filippijnen, is helemaal gevallen voor de charmes van de scooter en houdt bovendien rekening met zijn moeder. Bij hem durf ik achterop te zitten en waarachtig ook nog te kijken naar alles wat aan mij voorbij schiet, met een snelheid van 20 kilometer per uur…

Daarna gaat het ding weer aan de stroom, op z’n Chinees: geen laadpaal met technische snufjes maar gewoon een stekker met een snoer eraan dat door het raam naar binnen gaat naar het stopcontact. Klaar.