Mijn huis is weer schoon! Na een oprisping van werklust blinkt alles mij weer tegemoet. Stofzuigen, dweilen, troep opruimen, afstoffen (maar dan snel met de stofzuiger natuurlijk, er zijn grenzen) en schoonmaken met een sopje. Zelfs voor het washok waarin wasmachine, vaatwasser, droger en vriezertje broederlijk naast en op elkaar staan, hoef ik mij niet meer te schamen.

Er zijn tijden geweest het dat mijn dagelijks werk was. Vreselijk vond ik het. Kinderen opvoeden is heel belangrijk maar waarom dat huishouden eraan vastgeplakt zat, heb ik nooit begrepen.

Het gebeurde zomaar, opeens stond ik achter het aanrecht, zonder waarschuwing vooraf. Het was dan ook begin jaren ’80. Je baarde een kind en kreeg de was er gratis bij. En de rest.

Ergens halverwege de jaren ’80 heb ik een serieuze poging gedaan een goede huisvrouw te worden. Het was alsof ik in een op hol geslagen draaimolen terecht was gekomen, het werk was nooit klaar en je liep eeuwig achter de feiten aan. Toen heb ik definitief besloten dat ik niet geschikt ben voor huishoudelijk werk.

Vrijheid! Boeken lezen op de bank te midden van de zooi, boeken lezen tijdens het pannenkoeken bakken, boeken lezen terwijl het huis mij van alle kanten toeriep dat ik nodig aan het werk moest. ‘Ik ben er niet geschikt voor!’ riep ik dan terug.

Het kindertal groeide en Echtgenoot greep in. Hij zorgde voor een hulp. ‘Straks kun je het gelukkig weer zelf doen’, zei Moeder. ‘Nee!’ riep ik. ‘Ze blijft, voor altijd! Huishoudelijk werk is zonde van mijn tijd’.

Kinderen hebben als voordeel dat ze makkelijk zijn om te kopen. De badkamer, de woonkamer, de keuken, de wc, de schuur, ze hadden allemaal hun prijs en ik betaalde grif. Het ideale cadeau? Een schoonmaakbon. ‘Goed voor drie keer de badkamer doen’, stond er dan in schoolschrift op een vodje papier. Schattig, en heerlijk.

Maar alle Zoons zijn uit huis en nu moet ik het weer zelf doen. En ik doe het ook heus wel. Zuchtend en steunend, met muziek of radio 1 op de achtergrond. Maar pas als het echt niet meer anders kan. Want ik ben er nog steeds niet geschikt voor.