Scooter

De elektrische scooter is een zeer populair vervoermiddel hier. Eigenlijk slechts geschikt voor het vervoer van een of twee personen, stapelen ze in China rustig door tot een compleet gezin, inclusief oma en de boodschappen van een week klemvast op het voertuig zit.

Dat leidt soms tot hilarische taferelen en verkeerssituaties waar Veilig Verkeer Nederland een rolberoerte van zou krijgen. Maar daar zitten Chinezen niet mee. Leve de vooruitgang, zowel letterlijk als figuurlijk!

Hoewel ik graag auto rijd, het liefst hard, is een scooter aan mij niet besteed. Ik vind het maar een eng, wankel geval. Maar ja, de auto staat in Nederland en hier ben ik aangewezen op taxichauffeurs die mij niet verstaan en mij, mocht ik er al in slagen hen duidelijk te maken waar ik naartoe moet, beschouwen als een financieel buitenkansje. Want er zit dan wel een meter in de taxi, een paar rondjes extra rijden, dat heeft die suffe buitenlander toch niet in de gaten…

De scooter dus, maar niet zelf. Andere Zoon, een week lang overgekomen uit de Filippijnen, is helemaal gevallen voor de charmes van de scooter en houdt bovendien rekening met zijn moeder. Bij hem durf ik achterop te zitten en waarachtig ook nog te kijken naar alles wat aan mij voorbij schiet, met een snelheid van 20 kilometer per uur…

Daarna gaat het ding weer aan de stroom, op z’n Chinees: geen laadpaal met technische snufjes maar gewoon een stekker met een snoer eraan dat door het raam naar binnen gaat naar het stopcontact. Klaar.

Markt

Mag ik in Nederland al graag naar de markt gaan, in China is het echt geweldig. Je kijkt je ogen uit.

Groente en fruit zijn in grote hoeveelheden en variatie voorradig, evenals vlees, vis en gevogelte. Zoon heeft een boodschappenlijstje dat vrij on-Hollands aandoet. Vier duiven om soep van te trekken, een zwarte kip, mango’s, en niertjes voor de herstellende kraamvrouw.

De duiven zijn snel gevonden. Vakkundig snijdt de marktvrouw ze de keel door, doopt ze in heet water en plukt ze in een paar minuten. Ingewanden eruit en hup, in een plastic zakje. Alstublieft!

Dan vis. Hoe deze soort heet, weet Zoon niet. Wel dat hij uit zee komt en heel goed smaakt. De verkoopster zet er het mes in, haalt de ingewanden eruit en schraapt daarna met een soort dunschiller de schubben eraf. In een plastic zakje en klaar!

De buurman van de visboer heeft ook vis maar die komt me een stuk bekender voor. Zalm! En, zo blijkt desgevraagd, uit Noorwegen! Hij is duur voor Chinese begrippen maar dat mag de pret niet drukken.

Dan naar de zwarte kip die trouwens witte veren heeft maar daaronder zwart vel. Het beest ondergaat dezelfde procedure als de duiven en gaat met ons mee in ontzielde toestand.

“Sapje?” vraagt Zoon. Ja, graag! Versgeperst sinaasappelsap en daarna een heerlijk stuk starfruit.

Zwaar beladen stappen we in een taxi die de onvoorstelbare luxe van airconditioning heeft, dat wil zeggen, hij blaast ijskoude lucht de auto in. Heerlijk!