Gevaar!

Soldaten mogen niet meer in hun uniform gebruik maken van het openbaar vervoer, luidt een oekaze van het Ministerie van Defensie. Te gevaarlijk. Nederland doet immers mee aan de missie tegen ISIS en nu heeft ISIS Nederland de wacht aangezegd: ook hier zullen ze toeslaan.

uniformWees waakzaam! zegt veiligheidsbaas Dick Schoof. Let op als je in de metro zit, en in de bus en de trein. En op de radio zijn al mensen te horen die zeggen ‘nu toch wel angstig te worden’.

Missie geslaagd, zou ik denken als ik een ISIS-baas was. Want dat is precies wat terreur betekent: angst zaaien. Je hoeft niets meer te doen, nou ja, behalve dan af en toe een hoofd afhakken en daar mediagenieke filmpjes van te maken. En klaar ben je. Iedereen siddert, want het kan jou ook gebeuren!

Maar is dat werkelijk zo? Naar mijn inschatting is de kans vele malen groter dat ik door de bliksem getroffen wordt, onder een bus loop, of van een keukentrapje kukel en mijn nek breek.

Bovendien, wat kun je ertegen doen als er opeens een malloot met een hakmes op je afloopt? Bitter weinig, tenzij je de hele dag met een machinegeweer wilt rondlopen. 112 bellen als je het ziet gebeuren, is waarschijnlijk het maximaal haalbare.

Moeten we nu de missie ISIS-doelen te bombarderen afblazen? Geen denken aan, zou ik zeggen! ‘Een volk dat voor tirannen zwicht, verliest meer dan lijf en goed, dan dooft het licht.’

Maar ja, die woorden van dichter H.M. van Randwijk, overigens weer veelvuldig geciteerd dezer dagen, dateren van een jaar of zeventig geleden. We zijn geen oorlog of ander gevaar meer gewend.

We zijn zelfs zo bang geworden voor gevaar dat we willoos stukje bij beetje onze vrijheid, privacy en onafhankelijkheid laten afpakken. Misschien is ISIS zo een wake-up-call.

En o ja, zullen we ISIS gewoon ISIS blijven noemen, en niet IS? Je bent geen staat omdat je zegt dat je dat bent.

Fietshelmpje

Nog drie jaar en dan mag ik een fietshelmpje! Als het aan de directeur van veiligheid.nl Marco Brugmans ligt tenminste. Het advies komt na grootschalig onderzoek, staat er dreigend bij. Mensen boven de 55 zijn vaker betrokken bij een fietsongeluk dan mensen van onder de 55.
helmpje
Nu wil ik nog niet dood gevonden worden met een fietshelm. Ten eerste is het heerlijke gevoel van de wind in je haren dan helemaal weg; ten tweede lijkt het nergens naar en is het slecht voor je haar; ten derde geef je de indruk te vallen in de categorie Kneus en dat komt niet overeen met de werkelijkheid. En ten vierde maak ik zelf wel uit wat ik al dan niet op mijn hoofd zet.

Wat zich hier bovendien wreekt is het denken in categorieën. Je hebt suffe dertigers en alerte zeventigers. Veertigers die het gaspedaal niet durven intrappen en tachtigers die over
’s heeren wegen scheuren alsof ze zich op Circuit Zandvoort bevinden.

En meneer Brugmans maakt nog een denkfout: als je een helmpje verplicht stelt, gebeuren er minder ongelukken. Fout! Meer veiligheidsmaatregelen betekent over het algemeen evenveel kans op ongelukken als daarvoor. Mensen letten namelijk minder goed op als de situatie heel veilig lijkt.

Een mooi voorbeeld is zoab (Zeer Open AsfaltBeton) dat op veel snelwegen ligt. Fantastisch spul is het. Als het regent, heb je geen last van opspattend water dat het zicht belemmert. Dus wat doe je, je rijdt lekker door. En daarom gebeuren er op wegen met zoab, ontworpen om het aantal ongelukken bij regen te verminderen, evenveel ongelukken bij regen als op wegen zonder zoab.

Ten slotte hangt al dat gemekker over veiligheid mij zo langzamerhand danig de keel uit. Zal ik over drie jaar dan maar helemaal binnen blijven? Is wel zo veilig. Behalve voor Echtgenoot natuurlijk, maar daar is nog geen stichting voor.