Fietshelmpje

Nog drie jaar en dan mag ik een fietshelmpje! Als het aan de directeur van veiligheid.nl Marco Brugmans ligt tenminste. Het advies komt na grootschalig onderzoek, staat er dreigend bij. Mensen boven de 55 zijn vaker betrokken bij een fietsongeluk dan mensen van onder de 55.
helmpje
Nu wil ik nog niet dood gevonden worden met een fietshelm. Ten eerste is het heerlijke gevoel van de wind in je haren dan helemaal weg; ten tweede lijkt het nergens naar en is het slecht voor je haar; ten derde geef je de indruk te vallen in de categorie Kneus en dat komt niet overeen met de werkelijkheid. En ten vierde maak ik zelf wel uit wat ik al dan niet op mijn hoofd zet.

Wat zich hier bovendien wreekt is het denken in categorieën. Je hebt suffe dertigers en alerte zeventigers. Veertigers die het gaspedaal niet durven intrappen en tachtigers die over
’s heeren wegen scheuren alsof ze zich op Circuit Zandvoort bevinden.

En meneer Brugmans maakt nog een denkfout: als je een helmpje verplicht stelt, gebeuren er minder ongelukken. Fout! Meer veiligheidsmaatregelen betekent over het algemeen evenveel kans op ongelukken als daarvoor. Mensen letten namelijk minder goed op als de situatie heel veilig lijkt.

Een mooi voorbeeld is zoab (Zeer Open AsfaltBeton) dat op veel snelwegen ligt. Fantastisch spul is het. Als het regent, heb je geen last van opspattend water dat het zicht belemmert. Dus wat doe je, je rijdt lekker door. En daarom gebeuren er op wegen met zoab, ontworpen om het aantal ongelukken bij regen te verminderen, evenveel ongelukken bij regen als op wegen zonder zoab.

Ten slotte hangt al dat gemekker over veiligheid mij zo langzamerhand danig de keel uit. Zal ik over drie jaar dan maar helemaal binnen blijven? Is wel zo veilig. Behalve voor Echtgenoot natuurlijk, maar daar is nog geen stichting voor.

Scooter

De elektrische scooter is een zeer populair vervoermiddel hier. Eigenlijk slechts geschikt voor het vervoer van een of twee personen, stapelen ze in China rustig door tot een compleet gezin, inclusief oma en de boodschappen van een week klemvast op het voertuig zit.

Dat leidt soms tot hilarische taferelen en verkeerssituaties waar Veilig Verkeer Nederland een rolberoerte van zou krijgen. Maar daar zitten Chinezen niet mee. Leve de vooruitgang, zowel letterlijk als figuurlijk!

Hoewel ik graag auto rijd, het liefst hard, is een scooter aan mij niet besteed. Ik vind het maar een eng, wankel geval. Maar ja, de auto staat in Nederland en hier ben ik aangewezen op taxichauffeurs die mij niet verstaan en mij, mocht ik er al in slagen hen duidelijk te maken waar ik naartoe moet, beschouwen als een financieel buitenkansje. Want er zit dan wel een meter in de taxi, een paar rondjes extra rijden, dat heeft die suffe buitenlander toch niet in de gaten…

De scooter dus, maar niet zelf. Andere Zoon, een week lang overgekomen uit de Filippijnen, is helemaal gevallen voor de charmes van de scooter en houdt bovendien rekening met zijn moeder. Bij hem durf ik achterop te zitten en waarachtig ook nog te kijken naar alles wat aan mij voorbij schiet, met een snelheid van 20 kilometer per uur…

Daarna gaat het ding weer aan de stroom, op z’n Chinees: geen laadpaal met technische snufjes maar gewoon een stekker met een snoer eraan dat door het raam naar binnen gaat naar het stopcontact. Klaar.