Het buitenland haalt opgelucht adem. De Nederlandse Trump is niet aan de macht gekomen, het populisme heeft het Nederlandse volk niet in zijn macht gekregen. Driewerf hoera voor de Lage Landen!
Maar dat staat nog te bezien. Want wat is er intussen wel gebeurd? De VVD is verrechtst (ik wist niet dat dat nog kon!) en een lightversie geworden van de PVV. Alles voor het goede doel, en dat is de VVD zelf. Het gejuich over de afgang van het populisme kan dus wat mij betreft meteen weer verstommen.
Tweede gruwel: de campagne. Tartte de VVD met de vorige verkiezingen de kiezer nog met tenenkrommende posters met teksten als: ‘Niet hand ophouden maar handen uit de mouwen’, inmiddels leek de partij ervan uit te gaan dat de gemiddelde kiezer slechts een woord per zin kon lezen. Normaal. Doen.
Er zal best hogere communicatiekunde achter de campagne schuilen. Maar met deze slogan laat de VVD toch vooral zien dat ze óf de kiezer niet serieus neemt, óf met name kiezers op het oog heeft die qua IQ familie van de goudvis zijn.
In ieder geval leek de kiezer het geheugen van een goudvis te hebben: gemiddeld drie seconden. Wie stemt er met zijn volle verstand op een partij die je eerst de prijs van de crisis laat betalen, je daarna vertelt dat als je nu maar gewoon je handjes laat wapperen, alles wel weer in orde komt? En al raakt dat jezelf niet, dan kun je er toch bij stilstaan dat dat bij anderen wel het geval kan zijn?
Nee, de VVD heeft het populisme niet tegengehouden, het heeft het omarmd, en dat is niet eens iets van de laatste maanden. Daar is die partij in de jaren ’90 al mee begonnen, met ‘gewoon jezelf kunnen zijn’ van Ed Nijpels. En daarna met de markthysterie van Annemarie Jorritsma. De beloftes dat de burger ervan zou profiteren, zijn nooit waargemaakt en dat gaat ook niet gebeuren. En als de kiezer daar na dertig jaar nog niet achter is, dan is deze verkiezingsuitslag zijn verdiende loon. Jammer alleen dat niet-VVD-stemmers er onder moeten lijden.
