Eindelijk heeft Femke Halsema iets gedaan waar ik blij van word. Misschien moest ze daar wel eerst voor uit de politiek stappen, wie zal het zeggen.

Wat heeft Femke dan gedaan? Femke heeft opgeroepen tot een boycot van Louis Vuitton tassen. Dat zijn tassen voor mensen met teveel geld, te weinig smaak, of beide.
Nog een mogelijkheid: ze zijn eigenlijk toe aan een leesbril maar dat staat zo oud, dus kunnen ze het prijskaartje niet lezen. Eenmaal bij de kassa durven ze geen nee te zeggen.

Omdat ik in geen van de drie categorieën val en nog nooit de aandrang heb gevoeld een tas van dat merk aan te schaffen, heb ik de website opgezocht.
De eerste tas die ik tegenkwam kostte € 1610. De tweede kostte € 1290. De goedkoopste zat net onder de € 500.
En lelijk dat ze zijn!
Die van € 500 had de oma van Echtgenoot ook, in de jaren ’50, maar dan zonder dat irritante logootje van meneer Vuitton. Ik vermoed dat hij dat er overal opzet omdat de trotse bezitster dan aan iedereen kan laten zien dat zij zo gek is geweest meer dan € 1000 voor een tas neer te tellen. En dat ze dat kan betalen.

En nu de boycot van Femke. Nadia Plesner, een kunstenares, had een tas van meneer Vuitton gebruikt om er een kunstwerk van te maken waarmee ze de aandacht wil vestigen op het humanitaire drama in Darfur.
Maar dat vindt de tassenbedenker niet leuk. En nu moet de kunstenares €5000 per dag betalen zolang zij haar kunstwerk ergens laat zien.
Met een tas van zo’n engerd wil je toch niet dood gevonden worden?

En voor de tassengek die iets bijzonders wil, zie bijgaande foto: gemaakt van oude binnenbanden! Leuk, hè? En gegarandeerd merkloos.